біяма́са

(ад бія- + маса)

колькасць рэчыва жывых арганізмаў на адзінку паверхні сушы ці аб’ёму вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяме́трыя

(ад бія- + -метрыя)

раздзел біялогіі, які займаецца апрацоўкай дадзеных біялагічнага даследавання метадамі матэматычнай статыстыкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біямура́цыя

(ад бія- + лац. murus = сцяна)

разнавіднасць імурацыі, калі арганізм замуроўваецца іншым арганізмам і гіне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяфі́зіка

(ад бія- + фізіка)

навука, якая вывучае фізічныя і фізіка-хімічныя працэсы ў жывых арганізмах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біяхро́н

(ад бія- + гр. chronos = час)

адрэзак геалагічнага часу, на працягу якога адбыліся адкладанні біязоны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

БІЯКАРО́ЗІЯ

(ад бія... + карозія),

працэс пашкоджання (парушэння) металаў у выніку жыццядзейнасці жывых арганізмаў (пераважна анаэробных бактэрый; гл. Анаэробныя арганізмы). Бывае на вода- і нафтаправодах, падводных частках гідратэхн. збудаванняў, днішчах караблёў і інш. Найб. агрэсіўныя для металаў аблігатныя сульфатрэдукавальныя бактэрыі (Desuflobrio desulfuricans, D. rubentschitckii, D. aestuarii). Для аховы ад біякарозіі выкарыстоўваюцца кантактныя і лятучыя фунгіцыды. Гл. таксама Біяпашкоджанне і Біядэградацыя.

т. 3, с. 169

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

біяаку́стыка

(ад бія- + акустыка)

раздзел біялогіі, які вывучае гукі, што выдаюць жывёлы, і гукавыя зносіны жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біягеагра́фія

(ад бія- + геаграфія)

навука, якая вывучае заканамернасці пашырэння і размеркавання жывых арганізмаў на зямным шары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біядо́за

(ад бія- + доза)

працягласць ультрафіялетавага апрамянення скуры, неабходная для ўзнікнення слабой, але ясна акрэсленай эрытэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

біякамуніка́цыя

(ад бія- + камунікацыя)

сувязі паміж асобінамі аднаго або розных відаў жывёл пры дапамозе пэўных сігналаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)