Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
збунтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.
Разм.
1.(1і2ас.неўжыв.). Змяшацца, пераблытацца. Думкі ў галаве збунтаваліся. Гульня збунтавалася.
2. Падняць бунт; узбунтавацца. У гміне павінен спешна адбыцца суд над сялянамі, больш чым над палавінай вёскі, якія збунтаваліся і не пайшлі да пана на работу.Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Пунто́вы ’акуратны, пунктуальны’ (Цых.), ’прынцыповы, упарты’ (Адамчык, ЛіМ, 1970, 11 снеж.), сюды ж пунтбвік ’дурнаваты чалавек’ (шчуч., З нар. сл.). Да пунш, пункт (гл.), параўн. польск.punkt ’дакладна, пунктуальна’, што з ням.Punkt (у аднясенні да часу, першапачаткова punkt w punkt, гл. Банькоўскі, 2, 965); значэнне ’ўпарты’ адлюстроўвае далейшае развіццё значэння ’павышаная пунктуальнасць’, што можа трактавацца і як ’дурасць’. Відаць, незалежна развілося значэнне ’ўпартасць, супраціў’ у славен.punt, якое Сной (515) выводзіць з с.-в.-ням.punt/bunt, ням.Bund ’звязка; суполка’, пазней ’змова, бунт’, гл. бунт, параўн. таксама Бязлай, ’3, 137.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ва́рхал ’скандал, шум’ (Касп., Нас.). Ст.-бел.вархол ’бунт, склока’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Рус. (смал.) ва́рхал ’тс’. Запазычанне з польск.warchol ’тс’ (Булыка, Запазыч., 57). Аб магчымым паходжанні польск. слова гл. Брукнер, 601–602.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бунтава́ццанесов.
1. (поднимать бунт) бунтова́ться, бунтова́ть;
2. (выражать непослушание) бунтова́ться;
3. (волноваться, приходить в замешательство) будора́житься;
4. сбива́ться с то́лку
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
rising
[ˈraɪzɪŋ]
n.
1) устава́ньне n.
2) узыхо́джаньне n.
3) паўста́ньне n., бунт -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
mutiny
[ˈmju:təni]1.
n., pl. -nies
бунт -у m.; паўста́ньне, непадпара́дкаваньне n.
2.
v.i.
бунтава́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
uprising
[ˈʌp,raɪzɪŋ]
n.
1) паўста́ньне n., бунт -у m.
2) устава́ньне n.
3) стро́ма f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
збунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што.
Разм.
1. Змяшаць, пераблытаць што‑н. — [Птушкі] на момант збунтавалі строй і закружыліся на адным месцы.Ляўданскі.— Эх, Толя, Толя! Як ты ўсё збунтаваў, пераблытаў! Як быццам я тады, на возе сена, не так сабе, а прадчуваючы нешта, успамінаў цябе.Брыль.
2. Падняць на бунт; узбунтаваць. Збунтаваць народ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
revolt
[rɪˈvoʊlt]1.
n.
бунт -у m.
to repress the revolt — здушы́ць бунт
2.
v.i.
1) бунтава́цца; паўстава́ць
The people revolted against the dictator — Наро́д паўста́ў супро́ць дыкта́тара
2) гі́дзіцца, бры́дзіцца
3) выкліка́ць агі́ду, адштурхо́ўваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)