узбунтава́цца сов.

1. (поднять бунт) взбунтова́ться;

2. (прийти в состояние волнения) взволнова́ться;

3. взволнова́ться;

вада́ ўзбунтава́лася — вода́ взволнова́лась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

quash

I [kwɑ:ʃ]

v.t.

здушы́ць (бунт)

II [kwɑ:ʃ]

v.t.

скасава́ць, анулява́ць, прызна́ць несапра́ўдным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Сму́та ‘мяцеж, паўстанне, беспарадак’, ‘душэўнае замяшанне, трывога, хваляванне’ (ТСБМ, Нас., Бяльк.), ‘смутак, сум’ (Нас., Шымк. Собр., Бяльк.), смут ‘тс’ (Бяльк.). Укр. сму́та ‘сум, журба; закалот, рокат, хваляванне’, рус. сму́та ‘мяцеж, сумятня, разруха; замяшанне, хваляванне’, стараж.-рус. съмутъ ‘сарамлівасць, хваляванне’, славац. smut, smuta ‘сум, журба’, серб.-харв. сму̏та ‘завіруха’, балг. смут ‘бунт, беспарадкі; сумятня’, макед. смут ‘бунт, беспарадкі; сумятня, разгубленасць’. Прасл. *sъmǫta < *sъmǫtiti, параўн. ст.-слав. съмѫтити ‘усхваляваць, узбурыць, збянтэжыць’. Да муціць, гл. (Фасмер, 3, 694; ЕСУМ, 5, 331).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pacify

[ˈpæsɪfaɪ]

v., -fied, -fying

1) супако́йваць; сьціша́ць

2) уціхамі́рваць, здуша́ць (бу́нт, паўста́ньне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

збунтава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Змяшацца, пераблытацца. Думкі ў галаве збунтаваліся. Гульня збунтавалася.

2. Падняць бунт; узбунтавацца. У гміне павінен спешна адбыцца суд над сялянамі, больш чым над палавінай вёскі, якія збунтаваліся і не пайшлі да пана на работу. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пунто́вы ’акуратны, пунктуальны’ (Цых.), ’прынцыповы, упарты’ (Адамчык, ЛіМ, 1970, 11 снеж.), сюды ж пунтбвік ’дурнаваты чалавек’ (шчуч., З нар. сл.). Да пунш, пункт (гл.), параўн. польск. punkt ’дакладна, пунктуальна’, што з ням. Punkt (у аднясенні да часу, першапачаткова punkt w punkt, гл. Банькоўскі, 2, 965); значэнне ’ўпарты’ адлюстроўвае далейшае развіццё значэння ’павышаная пунктуальнасць’, што можа трактавацца і як ’дурасць’. Відаць, незалежна развілося значэнне ’ўпартасць, супраціў’ у славен. punt, якое Сной (515) выводзіць з с.-в.-ням. punt/bunt, ням. Bund ’звязка; суполка’, пазней ’змова, бунт’, гл. бунт, параўн. таксама Бязлай, ’3, 137.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ва́рхал ’скандал, шум’ (Касп., Нас.). Ст.-бел. вархол ’бунт, склока’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Рус. (смал.) ва́рхал ’тс’. Запазычанне з польск. warchol ’тс’ (Булыка, Запазыч., 57). Аб магчымым паходжанні польск. слова гл. Брукнер, 601–602.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бунтава́цца несов.

1. (поднимать бунт) бунтова́ться, бунтова́ть;

2. (выражать непослушание) бунтова́ться;

3. (волноваться, приходить в замешательство) будора́житься;

4. сбива́ться с то́лку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rising

[ˈraɪzɪŋ]

n.

1) устава́ньне n.

2) узыхо́джаньне n.

3) паўста́ньне n., бунт -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

mutiny

[ˈmju:təni]

1.

n., pl. -nies

бунт -у m.; паўста́ньне, непадпара́дкаваньне n.

2.

v.i.

бунтава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)