Verbum

анлайнавы слоўнік

dauber

[ˈdɔbər]

1) пэ́ндзаль -ля m.

2) благі́ маста́к, мазі́ла -ы m., пэ́цкаль -я m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

walker [ˈwɔ:kə] n.

1. скарахо́д; хадо́к;

a longdistance walker скарахо́д на до́ўгія дыста́нцыі

2. хадо́к;

I’m not much of a walker. З мяне благі хадок.

3. хадуно́к (для дзіцяці, інваліда)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

расстро́йства, ‑а, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. расстройваць — расстроіць і расстройвацца — расстроіцца.

2. Замяшанне, разгубленасць. Калона прыйшла ў расстройства.

3. Няспраўны, заняпалы стан (у эканоміцы, гаспадарцы і пад.); беспарадак. Расстройства ў фінансавых справах. // Разлад, нелады паміж кім‑н. Сямейнае расстройства.

4. Захворванне, выкліканае парушэннем дзейнасці якіх‑н. органаў, сістэмы. Расстройства страўніка. Расстройства нервовай сістэмы.

5. Благі настрой, парушэнне душэўнай раўнавагі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sinister [ˈsɪnɪstə] adj.

1. злаве́сны, ву́сцішны; няшчы́ры, ні́зкі;

a sinister influence ке́пскі ўплы́ў;

sinister affections гане́бныя схі́льнасці;

a sinister place гі́блае ме́сца

2. дрэ́нны, пага́ны, благі́;

a sinister face пану́ры твар

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

рабро́, -а́, мн. рэ́бры і (з ліч. 2, 3, 4) рабры́, рэ́браў н.

1. Дугападобная вузкая косць, якая ідзе ад хрыбетніка да грудной косці.

Зламаць р.

2. Звычайна выгнутая частка каркаса якога-н. збудавання, прадмета і пад. (разм.).

Валяюцца рэбры старой лодкі.

3. Адрэзак прамой, які ляжыць на перасячэнні дзвюх граней геаметрычнага цела.

Р. куба.

4. Вузкі край ці бок прадмета (па яго даўжыні), кант¹ (у 1 знач.).

Р. цагліны.

Р. далоні.

◊

Адны рэбры — хто-н. надта худы, благі.

Палічыць рэбры каму — пабіць, збіць каго-н.

|| прым. рэ́берны, -ая, -ае (да 1 знач.)

Рэберныя мышцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сярэ́дні, -яя, -яе.

1. Які знаходзіцца ў сярэдзіне, паміж якімі-н. крайнімі пунктамі, велічынямі і пад.; прамежкавы.

Сярэдняе цячэнне ракі.

С. ўзрост.

2. Які ўяўляе сабой велічыню, атрыманую дзяленнем сумы некалькіх велічынь на іх колькасць.

Сярэдняя зарплата за год.

Сярэдняя вага.

Сярэдняя хуткасць цягніка.

Сярэдняе (наз.) арыфметычнае.

3. Пасрэдны; ні добры, ні благі.

С. студэнт.

Сярэднія поспехі.

4. Не вышэй звычайнага ўзроўню, нормы.

Сярэднія патрабаванні.

Чалавек сярэдняга росту.

○

Сярэдняе вуха — поласць за барабаннай перапонкай, перад унутраным вухам.

◊

Вышэй (ніжэй) сярэдняга — вышэй (ніжэй) якой-н. нормы.

У сярэднім — зыходзячы з сярэдніх велічынь, паказчыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Сы́зма ’раскол, раздзел цэркваў’ (Нас.), ’пустая неўрадлівая зямля’, ’скупы, злы, благі чалавек’, ’хто жыве ў недастатку’ (Сл. ПЗБ), ’бязбожнік’ (Арх. Федар.), ’скрытная, хітрая, каварная і сквапная асоба’ (мсцісл., З нар. сл.), ’злы, благі чалавек’ (Шатал., гродз., Нар. лекс.), ’цвёрдая нявырабленая ўтравелая глеба’ (Янук.), сызматы́к ’раскольнік, іншаверац’, сызматы́чка ’іншаверка’ (Нас.), сюды ж таксама сусмасты́к ’уніят, далучаны да праваслаўя’ (Бес.), сасмасты́к ’чалавек, які насуперак усяму імкнецца захапіць нешта’ (Цых.). Ст.-бел. схизма, сцызма ’рэлігійны раскол’ запазычана са ст.-польск. schizma, schizmatyk (Карскі, Белорусы, 163; Кюнэ, Poln., 100; Булыка, Лекс. запазыч., 181, 174), відаць, пераважна вусным шляхам з пераасэнсаваннем запазычанага слова. Параўн. схізма. Няясныя шляхі развіцця значэння ’неўрадлівая зямля’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

scrawl

[skrɔl]

v.t.

неакура́тна, невыра́зна піса́ць, крэ́мзаць

1) благі́, невыра́зны по́чырк

2) не́шта накрэ́мзанае насьпе́х

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

sinister

[ˈsɪnɪstər]

adj.

1) злаве́сны, ву́сьцішны; пагража́льны

a sinister look — пагража́льны по́зірк

2) злы, благі́

3) левабако́вы, ле́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mizernie

1. блага, кепска, дрэнна, мізэрна;

mizernie wyglądać — блага (кепска) выглядаць; мець благі (кепскі) выгляд;

2. убога, бедна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)