трэмалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Мінерал белага або шаравата-белага колеру, разнавіднасцю якога з’яўляецца нефрыт; белая рагавая падманка.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ака́цыя ж бат Akázi¦e f -, -n; Schótendorn m -(e)s, -e (белая)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Blésse

f -, -n бе́лая пля́ма на лбе (у жывёлы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

курапа́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Дзікая птушка атрада курыных. Белая курапатка. Шэрая курапатка. Горная курапатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́зкі, ‑ая, ‑ае.

1. Аб які можна запэцкацца. Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі. Белая тканіна — мазкая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

магне́зія, ‑і, ж.

Лёгкі парашок белага колеру, які з’яўляецца вокісам або соллю магнію (выкарыстоўваецца ў медыцыне). Белая магнезія. Паленая магнезія.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

robinia

ж. бат. белая акацыя (Robinia L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pardwa

ж. заал. белая курапатка (Lagopus lagopus)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

лы́сіна, -ы, мн. -ы, -сі́н, ж.

1. Месца на галаве, дзе вылезлі і не растуць валасы.

2. Белая пляма на лбе некаторых жывёл.

Цяля з лысінай.

3. перан. Пра ўчастак чаго-н., пазбаўлены расліннасці, покрыва (разм.).

|| памянш. лы́сінка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

аксю́маран, ‑а, м.

Стылістычны прыём наўмыснага спалучэння слоў процілеглага сэнсу, у выніку чаго ўзнікае новы сэнсавы змест (белая варона, гаючы боль).

[Грэч. axýmoron — дасціпна-недарэчнае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)