restytuować

незак.

1. біял. аднаўляць;

2. юр. вяртаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

repair​2 [rɪˈpeə] v.

1. рамантава́ць, папраўля́ць;

repair a broken fence адрамантава́ць палама́ны плот

2. аднаўля́ць (адносіны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rebuild [ˌri:ˈbɪld] v. (rebuilt) будава́ць зноў; аднаўля́ць, адбудо́ўваць;

rebuild a war-torn city адбудава́ць пацярпе́лы ад вайны́ го́рад

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rehabilitate

[,ri:əˈbɪlɪteɪt]

v.t.

1) вярта́ць ране́йшыя правы́, стано́вішча, рэпута́цыю, рэабілітава́ць

2) перавыхо́ўваць

3) аднаўля́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

reduzíeren

vt

1) скарача́ць, абмяжо́ўваць, памянша́ць; рэдукава́ць

2) хім. аднаўля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hérstellen

vt

1) вырабля́ць, рабі́ць

2) аднаўля́ць

3) нала́джваць, ствара́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

рэабілітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. каго-што. Аднавіць (аднаўляць) чысціню чыйго‑н. імя, рэпутацыі, абвяргаючы ілжывыя абвінавачванні, чуткі. [Дырэктар:] — Якраз цяпер, пакуль яшчэ ніхто нічога не ведае, у вас ёсць магчымасць рэабілітаваць сябе ў вачах грамадскасці. Бажко. [Шыковіч:] — Дык што ж, па-твойму, пакінуць яго ворагам? Не паварушыцца, каб даказаць яго сумленнасць, рэабілітаваць яшчэ адно добрае імя? Шамякін.

2. каго. Аднавіць (аднаўляць) у ранейшых правах асобу, беспадстаўна прыцягнутую да судовай адказнасці, прызнаўшы яе невінаватай. [Ірма:] — Толькі праз дзевяць год даведаліся, што бацька [жывы], што адбываў заключэнне за нейкія там грахі ў вайну. У пяцідзесятым яго рэабілітавалі, але да сям’і ён ужо не вярнуўся. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wskrzeszać

незак.

1. уваскрашаць;

2. перан. адраджаць; уваскрашаць; аднаўляць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рэабілітава́ць

(с.-лац. rehabilitare)

1) аднаўляць у ранейшых правах, вяртаць добрае імя беспадстаўна абвінавачанай асобе;

2) вяртаць добрую рэпутацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

слых, -у, м.

1. Адно з пяці знешніх пачуццяў, якое дае магчымасць успрымаць гукі.

Органы слыху.

2. Здольнасць правільна ўспрымаць і аднаўляць музычныя гукі.

Абсалютны с.

Падбіраць музыку на слых.

3. Вестка, гаворка пра каго-н., звычайна нічым яшчэ не падмацаваная.

Сярод людзей пра гэта пайшоў нядобры с.

◊

Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.

|| прым. слыхавы́, -а́я, -о́е (да 1 і 2 знач.).

Слыхавыя органы.

С. апарат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)