Verbum

апанча́, -ы́, мн. -ы́, -э́й, ж.

Старадаўняе верхняе адзенне ў выглядзе доўгага шырокага плашча.

|| прым. апанчо́вы, -ая, -ае.

прасмярдзе́ць, -джу́, -дзіш, -дзі́ць; -дзім, -мердзіце́, -дзя́ць; -дзі; зак. (разм.).

Насыціцца непрыемным пахам, стаць смярдзючым.

Адзенне прасмярдзела дымам.

стыха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Доўгае, з шырокімі рукавамі адзенне дыякана, дзяка, якое выкарыстоўваецца ў час набажэнства.

хала́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Верхняе хатняе або рабочае адзенне, якое захінаецца або зашпіляецца.

Рабочы х.

2. Верхняе адзенне ў некаторых азіяцкіх народаў, полы якога захінаюцца адна за другую.

|| памянш. хала́цік, -а, мн. -і, -аў, м.

|| прым. хала́тны, -ая, -ае.

Халатная тканіна.

гімнасцёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Верхняя сарочка са стаячым каўняром, прынятая як ваеннае форменнае адзенне.

бравэ́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Кароткае верхняе мужчынскае адзенне, звычайна з аўчын, абцягнутых саматканым сукном.

аднабо́ртны, -ая, -ае.

Пра верхняе адзенне: з гузікамі па краі аднаго борта і петлямі па краі другога.

А. пінжак.

абно́скі, -аў, адз. абно́сак, -ска, м. (разм.).

Падношанае кім-н. адзенне, абутак; рыззё.

Хадзіць у абносках.

Насіць чужыя а.

абно́ўка, -і, ДМ -но́ўцы, мн. -і, -но́вак, ж. (разм.).

Новая, нядаўна набытая рэч (звычайна адзенне, абутак).

Надзець абноўку.