bound up in, bound up with

а) це́сна зьвя́заны з чым

б) ве́льмі адда́ны каму́-чаму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faithful [ˈfeɪθfəl] adj.

1. (to) ве́рны; адда́ны;

a faithful friend/husband ве́рны ся́бра/муж

2. дакла́дны; праўдзі́вы;

a faithful translation дакла́дны перакла́д;

a faithful account праўдзі́вае паведамле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

беззапаве́тна прысл, беззапаве́тны sélbstlos; híngebungsvoll; grénzenlos (бязмежны);

беззапаве́тна адда́ны réstlos ergében;

беззапаве́тная адда́насць rückhaltlose Híngabe (чаму-н für A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

scholarly

[ˈskɑ:lərli]

adj.

1) вучо́ны

scholarly habits — звы́чкі вучо́нага

2) зь вялі́кімі ве́дамі, высо́каадукава́ны

3) стара́нны; адда́ны наву́цы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dedicated

[ˈdedɪkeɪtɪd]

adj.

1) адда́ны

2) які́ прысьвяціў сябе́

to be dedicated to the cause — прысьвяці́ць сябе́ спра́ве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vehement

[ˈvi:əmənt]

adj.

1) мо́цны, гара́чы, па́лкі

2) адда́ны, напо́рны

3) нястры́мны (плач)

4) шалёны; гвалто́ўны (ве́цер, дождж)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

faithful

[ˈfeɪӨfəl]

1.

adj.

1) ве́рны, адда́ны

2) праўдзі́вы; дакла́дны, акура́тны

2.

n.

ве́рны -ага m., ве́рная f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Разама́ра ’неахайны чалавек; пудзіла’ (Нас., Гарэц. 1). Паводле Насовіча (там жа), ад размара́ць (гл. мара́ць ’пэцкаць’), што выклікае словаўтваральныя цяжкасці; хутчэй, да ма́ра ’прывід, страшыдла, пачвара’ (гл. мара́ 1) з узмацняльнай прыстаўкай раз(а)‑ (гл. раз-), параўн. разне́слух ’вялікі неслух’ (Нас.), раздо́бры ’вельмі добры’, раздаўны́м даўно́ ’вельмі даўно’. Не вельмі ясныя адносіны да чэш., славац. rozmar ’капрыз, настрой’, што параўноўваецца з польск. rozmarzony ’адданы марам, летуценнік’ (Махэк₂, 520), тады да mara ’летуценне’ (гл. ма́ра).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абвінава́чаны м Ángeklagte (sub) m, f -n, -n (адданы пад суд); Beschúldigte (sub) m, f -n, -n (які знаходзіцца пад следствам)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

шчы́ры, -ая, -ае.

1. Які выражае сапраўдныя пачуцці, праўдзівы, адкрыты.

Ш. чалавек.

Шчырае прызнанне.

Гаварыць шчыра (прысл.). Сказаць ад шчырага сэрца.

2. Задушэўны, інтымны.

Шчырая размова.

3. Сардэчны, душэўны.

Шчырая сяброўка.

4. Пазбаўлены прытворства.

Шчырае шкадаванне.

5. Старанны; верны, адданы, заўзяты.

Шчырая праца.

Ш. змагар за светлую будучыню.

Ш. следапыт.

6. Просты, даверлівы.

Ш. чалавек усяму верыць.

7. Які складаецца з аднолькавых парод дрэў (пра лес, бор); без дамешак, прымесей.

Ш. бор.

Шчырае золата.

◊

Шчырая праўда — сама праўда.

|| наз. шчы́расць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)