Та́ніць ’прадаваць танней за належнае’ (Байк. і Некр.), тані́ць ’паніжаць цану’ (Сцяшк.), ’збіваць кошт, цаніць затанна’ (Нас.), та́ніцца ’танна аддаваць пры пакупцы’ (Нас.). Гл. танны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

па́дчарыца, ‑ы, ж.

Няродная дачка мужа ці жонкі (родная аднаго з двух). У першы ж дзень, выпраўляючы падчарыцу на працу, мачаха ёй сказала: — Усе грошы будзеш аддаваць мне. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уна́ймы прысл:

узя́ць уна́ймы míeten vt;

аддава́ць уна́ймы vermíeten vt;

здава́цца уна́ймы zu vermíeten sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

prefer [prɪˈfɜ:] v. аддава́ць перава́гу;

I prefer tea to coffee. Я болей люблю чай, чым каву.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

усынаві́ць, ‑наўлю, ‑навіш, ‑навіць; зак., каго.

Прыняць у сваю сям’ю хлопчыка на правах роднага сына. Калі хлопчык падрос так, што трэба было аддаваць у школу, прафесар афіцыйна ўсынавіў яго. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wéitergeben

* аддз. vt перадава́ць, аддава́ць і́ншаму [дале́й]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

пяле́гаваць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; незак., каго-што.

Абл. Аддаваць шмат увагі каму‑, чаму‑н., любоўна даглядаць; песціць. Густыя светла-каштанавыя валасы, якіх.. [Чорны] ніколі не песціў і не пялегаваў, кучаравіліся самі сабой. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Плаці́ць ’аддаваць грошы або што-небудзь каштоўнае за што-небудзь’ (ТСБМ, Яруш., Нас.; Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Да прасл. *platiti, якое ад *platъ ’кавалак палатна ці іншай тканіны’ > плат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выдава́ть несов., в разн. знач. выдава́ць; (замуж — ещё) аддава́ць;

◊

выдава́ть с голово́й выдава́ць з галаво́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ана́фема церк., прост. ана́фема, -мы ж.;

◊

предава́ть ана́феме (кого) абвяшча́ць ана́фему (каму), аддава́ць ана́феме (каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)