абяца́цца

1. зал. стан versprchen wrden;

2. высок. (даваць абяцанне, зарок) ein Gelübde blegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ава́нс

(фр. avance)

1) грашовая сума, якая выдаецца папярэдне ў лік будучых плацяжоў;

2) перан. абяцанне, якое неабходна пацвердзіць у будучым.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Абе́ткаабяцанне’ (Нас.), рус. обет, ст.-рус. і ст.-слав. обѣтъ, укр. обіт, чэш. oběť, славац. obeť < *ob‑větъ. Царкоўнаславянскае паходжанне гэтага слова выклікае сумненні і перш за ўсё ў сувязі са словаўтваральным тыпам лексемы абет‑ка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vow1 [vaʊ] n. абяцанне, заро́к; прыся́га;

a marriage vow шлю́бны заро́к;

lovers’ vows кля́твы ве́рнасці (закаханых);

keep/break a vow стрыма́ць/пару́шыць абяца́нне;

take a vow прысягну́ць;

be under a vow to do smth. паклясці́ся зрабі́ць што-н.;

the vow of chastity заро́к бясшлю́бнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

праме́са

(фр. promesse, ад лац. promissio = абяцанне)

дакумент, згодна з якім уладальнік аблігацыі або латарэйнага білета, калі на іх выпадае выйгрыш, абавязваецца ўступіць іх за пэўную плату іншай асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

заро́к, ‑у, м.

Абяцанне, клятва не рабіць чаго‑н. або зрабіць што‑н. Ваня Шнігір даў цяпер сабе зарок, што ён больш ніколі не дапусціць.. бязглуздых памылак. Новікаў. Старыя далі сабе зарок: захаваць сцяг да звароту Чырвонай Арміі. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гро́зьба, ‑ы, ж.

Разм. Абяцанне прычыніць каму‑н. непрыемнасці зло; запалохванне, пагроза. Будуць лаяць — няхай лаюць, Будуць біць — няхай і б’юць, — Тыя грозьбы не пужаюць І не кратаюць нічуць. Колас. Адбегшы, здалёк чую.. грозьбу: — Папомніш ты мяне, галетнік чортаў! Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

датрыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пратрымаць да якога‑н. часу. Датрымаць у сябе бібліятэчную кнігу да канца года.

2. Разм. Стрымаць (абяцанне, слова і пад.). — Урэшце, усё-такі твая праўда: ты не датрымаў свайго правіла, зачапіў Ганну Карлаўну. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

redeem [rɪˈdi:m] v.

1. : redeem a promise вы́канаць абяца́нне

2. выкупля́ць (што-н.)

3. абмяня́ць што-н. на гро́шы або́ тава́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тарцыя́рка ’багамольная жанчына, якая дала абяцанне кожны дзень хадзіць у касцёл’ (Скарбы). З польск. tercjarka ’прыналежная да ордэна св. Францыска’, ад tercja ’кананічная гадзіна’ (< лац. tertius ’трэці’, г. зн. ’прыналежны да 3‑й ступені ў ордэне’, гл. Брукнер, 569).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)