адбо́йка, ‑і, ж.

Спец. Аддзяленне кавалкаў выкапняў ці пароды ад масіву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднажы́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які складаецца з адной жылы. Аднажыльны кабель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагача́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць для абагачэння выкапняў. Абагачальная фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́бка, ‑і, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. абрубіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсарбе́нт, ‑у, М ‑нце, м.

Спец. Рэчыва, якое мае здольнасць абсорбцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абулі́я, ‑і, ж.

Спец. Расслабленне ці страта волі, выкліканыя хваробай; бязволле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыскрэцы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які залежыць ад асабістага меркавання. Дыскрэцыйная ўлада.

[Ад лац. discretio — аддзяленне, адрозненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэкампенса́цыя, ‑і, ж.

Спец. Парушэнне кампенсацыі (у 2 знач.). Сардэчная дэкампенсацыя.

[Лац. de... і compensatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэнудацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да дэнудацыі. Дэнудацыйныя працэсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэтана́тарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да дэтанатара. Дэтанатарны шнур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)