ляжа́цца, ‑жыцца; безас., незак. (з адмоўем).

Пра наяўнасць жадання ці магчымасці ляжаць. [Гардзіенка] варочаецца з боку на бок. Яму, відаць, не ляжыцца. Не ляжыцца і мне. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наджга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Апячы, напячы якой‑н. пякучай раслінай. Наджгаць ногі крапівой.

2. Пакусаць (пра пчол, аваднёў і некаторых іншых насякомых).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наме́рзнуць, ‑зне; пр. намёрз, ‑мерзла; зак.

Замярзаючы, утварыцца, нарасці на паверхні чаго‑н. (пра лёд і пад.). Ля студні намерзла высока і подступу каню не было. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нешанцава́нне, ‑я, н.

Пастаянныя няўдачы, збег неспрыяльных акалічнасцей. Ні з кім яшчэ не быў такі шчыры Пятро, як са сваімі людзьмі. Усё расказаў пра сваё нешанцаванне. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабва́львацца, ‑аецца; зак.

Абваліцца — пра ўсё, многае. Берагі акопчыкаў паасоўваліся ўсярэдзіну, паабвальваліся. Ермаловіч. Цяпер там, у Дзедавым лесе, .. пагнілі, праваліліся ў твань патайныя кладкі, паабвальваліся зямлянкі. Жук.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паасыпа́цца, ‑аецца; зак.

Асыпацца — пра ўсё, многае. Схілы гары паасыпаліся, і яна выглядае цяпер не такой высокай. В. Вольскі. Мятліца паасыпалася і тырчала белаватаю травяною саломаю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ва, ‑ы, ж.

1. Самка паўліна.

2. у знач. прысл. па́вай. Разм. Плаўна, з гонарам (пра жаночую паходку). Паведаміўшы.. нечаканую навіну, Мая павай выйшла за дзверы. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагадава́цца, ‑дуемся, ‑дуецеся, ‑дуюцца; зак.

Выгадавацца, вырасці — пра ўсіх, многіх. Жонкі ў .. [Піліпа Андрэевіча] няма, а дзеці пагадаваліся ўжо і ўсе трое жывуць, як кажуць, на сваім хлебе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паднябе́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да паднябення. Паднябенная косць.

2. У мовазнаўстве — такі, пры вымаўленні якога язык датыкаецца да паднябення (пра гукі мовы). Паднябенныя зычныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Купіць усё, многае або ўсіх, многіх. // Купіць што‑н. — пра ўсіх, многіх. Сябры білеты пакуплялі І на гару пашыбавалі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)