Verbum

меланхалі́чны, -ая, -ае.

1. гл. меланхолія.

2. Схільны да меланхоліі, які выражае меланхолію.

М. характар.

3. Пра тэмперамент: які характарызуецца прыгнечаным станам, слабымі валявымі працэсамі.

|| наз. меланхалі́чнасць, -і, ж.

меланхо́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, хворы на меланхолію, схільны да суму, нуды.

2. Чалавек з меланхалічным тэмпераментам.

|| ж. меланхалі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

меланхо́лія, -і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны стан, туга, хандра.

|| прым. меланхалі́чны, -ая, -ае.

М. настрой.

ме́лас, -у, м. (спец.).

Агульнае паняцце меладычнага, песеннага пачатку ў музыцы.

мелі́са, -ы, ж.

Травяністая меданосная расліна сямейства губакветных з жоўтымі кветкамі і лімонным пахам.

ме́лісты, -ая, -ае.

Які мае мелі.

Мелістая затока.

меліярава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак., што.

Правесці (праводзіць) меліярацыю.

М. забалочаныя землі.

меліяра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст па меліярацыі.

|| прым. меліяра́тарскі, -ая, -ае.

меліяра́цыя, -і, ж.

Сістэма мерапрыемстваў, накіраваных на паляпшэнне зямель шляхам асушэння або арашэння.

|| прым. меліярацы́йны, -ая, -ае.

ме́лка, прысл.

1. Неглыбока.

2. у знач. вык. Пра нязначную глыбіню.

Тут зусім м.