Verbum

мел, -у, м.

Тое, што і крэйда.

Пісаць мелам на дошцы.

Белы, як м.

|| прым. мелавы́, -а́я, -о́е.

М. перыяд (трэці геалагічны перыяд мезазойскай эры).

мелава́ны, -ая, -ае.

У выразе: мелаваная папера — папера, пакрытая белай клеенай фарбай.

меладра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.

1. Драма з вострай інтрыгай, рэзкім проціпастаўленнем дабра і зла, перабольшанай эмацыянальнасцю.

2. перан. Падзея, паводзіны, афарбаваныя перабольшаным драматызмам (неадабр.).

|| прым. меладраматы́чны, -ая, -ае.

мелады́чны, -ая, -ае.

1. гл. мелодыя.

2. Прыемны для слыху, мілагучны.

М. голас.

|| наз. мелады́чнасць, -і, ж.

меладэклама́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Артыст, які займаецца меладэкламацыяй.

|| прым. меладэклама́тарскі, -ая, -ае.

меладэклама́цыя, -і, ж.

Дэкламацыя вершаў або прозы, якая суправаджаецца музыкай.

|| прым. меладэкламацы́йны, -ая, -ае.

мелама́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто вельмі любіць музыку і спевы.

|| ж. мелама́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мелама́нскі, -ая, -ае.

мела́нж, -у, м. (спец.).

Пража або тканіна з сумесі афарбаваных у розныя колеры валокнаў, валакністых матэрыялаў.

|| прым. мела́нжавы, -ая, -ае.

М. камбінат.

меланхалі́чны, -ая, -ае.

1. гл. меланхолія.

2. Схільны да меланхоліі, які выражае меланхолію.

М. характар.

3. Пра тэмперамент: які характарызуецца прыгнечаным станам, слабымі валявымі працэсамі.

|| наз. меланхалі́чнасць, -і, ж.

меланхо́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, хворы на меланхолію, схільны да суму, нуды.

2. Чалавек з меланхалічным тэмпераментам.

|| ж. меланхалі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.