Verbum

Мра́жыць ’імжыць’ (лях., Сл. ПЗБ), інфінітыў, відаць, мражэ́ць, які ўяўляецца як кантамінаванае ўтварэнне ад мрака і імжэць (гл.).

Мурок ’выступ у коміне, на які кладуць запалкі’ (свісл., Шатал.; бераст., Сцяшк. Сл.). Да мур ₁, му́рак (гл.).

◎ Лапачы́на ’рука, ручанька’ (Федар. Дад.). Утворана ад лапка і суф. -іна, які абазначае адзінкавасць і мае ласкальнае значэнне.

◎ Лесапо́ў ’від шчура, які жыве ў лесе пад дрэвамі’ (паўдн.-усх., КЭС). Складзена з лес‑ і поўх (гл.).

Лу́жна ’невялікі ўчастак поля, які зарос травою’ (Выг.). Да луг ₁. Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 161).

Лі́чна ’шмат’, лічны ’шматлікі’ (Нас., Яруш.). Запазычана з польск. liczny ’які складаецца з многіх адзінак’ (Слаўскі, 4, 244).

Вуда́к ’рыбак, які ловіць рыбу вудай’ (Янк. III). Да вуда пры дапамозе суф. ‑ак па аналогіі з рыбак.

Вусаві́на ’кусок поля, які ўдаецца ў лес’ (КСП). Відаць, ад вус; параўн. вусы ’кліны ў адзенні’ і пад.

*Выліко́нна, вылыко́нна булочка ’велікодны рытуальны асвячоны хлябец, які захоўваўся ўвесь год’ (Клім.). З велікодны з асіміляцыяй д > н.

Пераку́лам (піряку́лым) ’пярэкулам, дагары нагамі’ (Бяльк.). Ад назоўніка ⁺перакул, які ад перакуліцца. Да пера- і куляць ₁ (гл.).