па́ншчына, ‑ы, ж.

Гіст.

1. Пры прыгонным праве — дармавая прымусовая праца сялян на пана. Адбываць паншчыну. □ [Пытляваны:] Мы вас за краты не пасадзім і на паншчыну не пагонім. Крапіва.

2. Разм. Прыгоннае права. Пад сялян гэтыя горшыя кавалкі зямлі пайшлі тады, калі была скасавана паншчына. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэцэ́пцыя, ‑і, ж.

1. Кніжн. Запазычанне і прыстасаванне грамадствам сацыялагічных і культурных форм, якія ўзніклі ў іншай краіне ці ў іншую эпоху. Рэцэпцыя рымскага права ў краінах Заходняй Еўропы.

2. Спец. Успрыманне і ператварэнне механічных, тэрмічных, электрамагнітных, хімічных і інш. раздражняльнікаў у нервовыя сігналы.

[Ад лац. receptio — прыняцце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патрабава́нне, -я, н.

1. гл. патрабаваць.

2. Выражаная ў рашучай, катэгарычнай форме просьба аб тым, што павінна быць выканана, на што ёсць права.

На першае п.

3. Правіла, умова, абавязковая для выканання.

Выкананне патрабаванняў статута.

Тэхналагічныя патрабаванні на выраб дэталі.

4. мн. Унутраныя патрэбнасці, запатрабаванні.

Чалавек без усялякіх патрабаванняў.

5. Афіцыйны дакумент з просьбай аб выдачы чаго-н., накіраванні каго-, чаго-н. куды-н.

П. на дровы.

П. на маладых спецыялістаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

про́пуск, -а і -у, мн. -і, -аў, м.

1. гл. прапусціць.

2. -а. Дакумент на права ўваходу, уезду куды-н.

Паказаць п.

Уваход па пропусках.

3. -а. Тое, што і пароль (спец.).

4. -у. Няяўка на сходы, заняткі і пад.

Наведваць лекцыі без пропускаў.

5. -у. Не запоўненае, не занятае чым-н. месца (напр., у тэксце чаго-н.).

У канспекце многа пропускаў.

|| прым. прапускны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

магі́стр м

1. (вучоная ступень) Magíster m -s, -;

магі́стр пра́ва Magíster der Jurisprudénz;

2. гіст (ордэна) Méister m -s, -, Gróßmeister m, Hóchmeister m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэга́лія ж

1. (знак манархічнай улады) Insígni¦en pl;

2. (манапольнае права) Regál(e) n -s, -li¦en;

3. мн:

рэга́ліі (знакі ўзнагароды) Áuszeichnungen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прэрагаты́ва

(польск. prepogatywa, ад лац. praerogativa)

выключнае права, якое належыць якому-н. дзяржаўнаму органу або адказнай асобе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

charter​1 [ˈtʃɑ:tə] n.

1. ха́ртыя

2. стату́т;

the United Nations Charter Стату́т Арганіза́цыі Аб’ядна́ных На́цый

3. прака́т (транспартных сродкаў); фрахт; ча́ртар;

a charter flight ча́ртарны рэйс

4. пра́ва; прывіле́я, прывіле́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

dispute​1 [dɪˈspju:t, ˈdɪspju:t] n. fml

1. (over/about) ды́спут; дыску́сія; спрэ́чка;

beyond dispute бясспрэ́чна;

The ownership of the house is in dispute. Права ўласнасці на гэты дом аспрэчваецца.

2. сва́рка, рознагало́ссе

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пра́віць несов.

1. пра́вить, управля́ть, руководи́ть;

п. дзяржа́вай — пра́вить (управля́ть, руководи́ть) госуда́рством;

2. чини́ть, починя́ть; исправля́ть, поправля́ть;

п. бо́ты — чини́ть (починя́ть) сапоги́;

3. (лезвие) пра́вить;

4. (корректуру) пра́вить, выправля́ть;

5. церк. пра́вить, служи́ть, отправля́ть;

п. мале́бен — пра́вить (служи́ть, отправля́ть) моле́бен;

◊ п. пра́ва — управля́ть, распоряжа́ться;

п. сваё — упо́рствовать, стоя́ть на своём;

сваё пра́ва п. — гнуть свою́ ли́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)