тэабрамі́н, ‑у, м.
Лекавы прэпарат, алкалоід, які знаходзіцца ў чаі, зернях какавы і выкарыстоўваецца як сасударасшыральны і мачагонны сродак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
царкоўнапрыхо́дскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да царкоўнага прыхода, знаходзіцца ў яго распараджэнні. Царкоўнапрыходскае навучанне.
•••
Царкоўнапрыходская школа гл. школа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвінава́чаны м Ángeklagte (sub) m, f -n, -n (адданы пад суд); Beschúldigte (sub) m, f -n, -n (які знаходзіцца пад следствам)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
непадалёку, прысл. і прыназ.
1. прысл. На нязначнай адлегласці; паблізу.
Н. працякала рэчка.
2. прыназ. з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці месца, паблізу якіх хто-, што-н. знаходзіцца або што-н. адбываецца.
Н. свайго дома.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
дваро́вы, -ая, -ае.
1. Які адносіцца да хаты, сядзібы, знаходзіцца на двары¹ (у 1 і 2 знач.).
Дваровыя пабудовы.
2. Прыгонны, узяты ў панскі двор для абслугоўвання памешчыка (пра сялян) (гіст.).
Дваровыя людзі.
Флігель для дваровых (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
сумава́ць, -му́ю, -му́еш, -му́е; -му́й; незак.
1. Знаходзіцца ў стане суму.
Недзе далёка сумуе гаротная матка.
2. па кім-чым. Адчуваць душэўны неспакой; журыцца, тужыць.
С. па сыне.
С. па рабоце.
Летам у вёсцы с. няма калі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
запясо́ч Старана, якая знаходзіцца за пяскамі (Нас. АУ).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Прысу́тнічаць ’быць, знаходзіцца ў пэўны час; мецца, быць у наяўнасці’ (ТСБМ), прысу́тнасць ’знаходжанне, наяўнасць’ (там жа), укр. прису́тність ’прысутнасць’. Паводле Васілеўскага (Аб нек. асабл., 48–51) калька 20‑х гадоў XX ст. з рус. прису́тствовать ’знаходзіцца, быць у наяўнасці’, дзе суфікс ‑ствова‑ (з ц.-слав.) быў заменены прадуктыўным суфіксам ‑ніча‑ (< ‑нік), што ўтварае дзеясловы ад назоўнікаў дзеючай асобы. Параўн. су́тнасць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пры́гарадны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да прыгарада; знаходзіцца ў прыгарадзе. Прыгарадныя жыхары. Прыгарадны завод. Прыгарадны раён. // Які знаходзіцца паблізу горада. Прыгарадны лес. Прыгарадная зона. □ Пачалася аблава па ўсім гарадку і па прыгарадных вёсках. Чорны.
2. Які мае адносіны да транспартных зносін паміж горадам і прыгарадам. Прыгарадныя касы. Прыгарадны поезд.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зарэ́чча, ‑а, н.
Мясцовасць, якая знаходзіцца за ракой. Надвор’е на здзіўленне ціхае, яснае, цёплае. Сіняватая смуга звісае над зарэччам. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)