шыро́ка, прысл.

1. Прысл. да шырокі.

2. у знач. вык. Пра вялікую адлегласць да чаго‑н., працягласць куды‑н. — Я тут! — данёсся знізу глухі голас. — Тут сцежка... Шырокая! Во! Пяць крокаў.. Лезьце сюды смела... Тут шырока, я вам кажу... Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэ́кнуць ’сказаць, абазвацца, падаць голас, загаварыць’ (ТСБМ, Жыв. НС, Нар. сл., Нар. словатв., Шат.), ’сказаць, папрасіць’ (Сл. ПЗБ), рэ́катэ ’доўга, заікаючыся расказваць’ (ЖНС). Польск. rzeknąć, палаб. rict, н.-луж. rjaknuś, в.-луж. rjeknyć, чэш. řeknouti, славацк. riebiuť ’тс’, серб. і харв. рѐкнути ’сказаць’, балг. река. Прасл. *reknǫti, *rekti. Роднаснымі звычайна лічацца літ. rė́koti, rẽkti ’крычаць’, лат. rēkt ’раўці, рыкаць’ (Махэк₂, 532; Бязлай, 3, 163; Чарных, 2, 109; Сной, 529).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

thunder​2 [ˈθʌndə] v.

1. грыме́ць, груката́ць;

The heaven thunders. Грыміць гром.

2. (against/at) гавары́ць, гне́ўна крыча́ць;

thunder against corruption выкрыва́ць кару́пцыю;

His voice thundered in my ears. Яго гнеўны голас гучаў у вушах.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

awake​2 [əˈweɪk] v. (awoke, awoken) fml

1. будзі́ць;

His voice awoke the sleeping child. Яго голас разбудзіў дзіця, якое спала.

2. прачына́цца

3. абуджа́ць, узбуджа́ць;

awake interest in smb. абудзі́ць ціка́васць у каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

надорва́ть сов.

1. (бумагу, ткань) нададра́ць; (верёвку и т. п.) надарва́ць;

2. (повредить) надарва́ць, падарва́ць; см. надрыва́ть;

◊

надорва́ть живо́тики падарва́ць жываты́;

надорва́ть себе́ го́лос падарва́ць сабе́ го́лас;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Orgán

n -s, -e

1) анат. о́рган

die ínneren ~e — уну́транныя о́рганы

2) го́лас

3) о́рган дру́ку

4) о́рган (дзяржаўны); арганіза́цыя (грамадская)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

грудны́ Brust-;

грудна́я кле́тка анат, Brústkorb m -(e)s, -körbe, Brústkasten m -s, -;

грудны́ го́лас tíefe Stímme;

грудно́е дзіця́ Säugling m -s, -e, Baby [´be:bi:] n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

свіст, -у, М -сце, м.

1. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца моцным выдыханнем паветра праз сціснутыя губы ці зубы, а таксама пры дапамозе свістка ці іншага прыстасавання.

Ад свісту паліцэйскага спынілася машына.

2. Рэзкі, высокі гук, які ўтвараецца парай, паветрам, што вырываецца з сілай праз вузкую адтуліну.

С. паравоза.

3. Голас некаторых птушак і жывёл такога тэмбру і вышыні.

Салаўіны с.

4. Гук, які ўтварае прадмет пры хуткім рассяканні паветра.

С. куль.

○

Мастацкі свіст — высвістванне мелодыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прыглушы́ць сов.

1. в разн. знач. приглуши́ть;

п. го́лас — приглуши́ть го́лос;

п. мато́р — приглуши́ть мото́р;

2. перен. (заглушить) приглуши́ть, подави́ть;

п. ініцыяты́ву — подави́ть инициати́ву;

3. слегка́ оглуши́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

husky

I [ˈhʌski]

adj.

1) сухі́ (пра ка́шаль), хры́плы (пра го́лас)

2) з луско́ю, у шалупі́ньні

3) informal ро́слы, мо́цны, здаро́вы

II [ˈhʌski]

n.

сібі́рская ла́йка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)