Verbum

губерна́тар, ‑а, м.

1. Начальнік губерні у дарэвалюцыйнай Расіі.

2. Вышэйшая службовая асоба тэрытарыяльнай адзінкі (штата, дэпартамента і інш.) у сучасных буржуазных дзяржавах.

[Лац. gubernator.]

баране́т, ‑а, М ‑неце, м.

Дваранскі тытул у Англіі, які займае прамежкавую ступень паміж ніжэйшым і вышэйшым дваранствам. // Асоба, якая мае гэты тытул.

ві́цэ-адміра́л, ‑а, м.

Воінскае званне вышэйшага каманднага саставу ваенна-марскога флоту, сярэдняе паміж контр-адміралам і адміралам. // Асоба, якая мае такое званне.

кронпры́нц, ‑а, м.

Тытул наследніка трона ў Германіі і Аўстра-Венгрыі да падзення ў іх манархіі (1918 г.). // Асоба, якая мела гэты тытул.

[Ням. Kronprinz.]

незаціка́ўлены, ‑ая, ‑ае.

1. Які не выяўляе цікавасці, увагі да чаго‑н.

2. Не звязаны матэрыяльнымі інтарэсамі з якой‑н. справай. Незацікаўленая асоба.

о́бер-афіцэ́р, ‑а, м.

Афіцэрскі чын у дарэвалюцыйнай рускай і некаторых замежных арміях ад прапаршчыка да капітана ўключна. // Асоба, якая мае такі чын.

падсправазда́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выдаецца з умовай наступнай справаздачы аб расходзе грошай.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачная асоба.

шумаві́к, ‑а, м.

Асоба, якая ў тэатры, на радыё, тэлебачанні і пад. стварае шумавыя эфекты. // Музыкант, які іграе ў аркестры на шумавых інструментах.