Verbum

апо́рны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца апорай (у 1 знач.), уяўляе сабой апору, аснову чаго-н., умацаванне.

А. пункт.

Апорная калона.

ара́нжавы, -ая, -ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў.

А. колер.

арбітра́ж, -у, м.

Вырашэнне спрэчак не судовага характару арбітрамі, трацейскім судом; дзяржаўны орган, які займаецца гэтым.

|| прым. арбітра́жны, -ая, -ае.

асо́біна, -ы, мн. -ы, -бін, ж. (кніжн.).

Асобны арганізм, які існуе самастойна; індывідуум.

А. мужчынскага полу.

Разнастайнасць асобін расліннага свету.

афарысты́чны, -ая, -ае.

1. гл. афарызм.

2. Які змяшчае ў сабе афарызм.

А. стыль.

Афарыстычная мова.

|| наз. афарысты́чнасць, -і, ж.

бадлі́вы, -ая, -ае.

Які мае звычку бадацца.

Бадлівае цяля.

Бадлівай карове Бог рог не дае (прыказка).

|| наз. бадлі́васць, -і, ж.

бенуа́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Ніжні ярус лож² у тэатры, які размешчаны на ўзроўні партэра.

|| прым. бенуа́рны, -ая, -ае.

берэ́йтар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Аб’ездчык верхавых коней, а таксама спецыяліст, які вучыць верхавой яздзе.

|| прым. берэ́йтарскі, -ая, -ае.

бесклапо́тны, -ая, -ае.

Які не праяўляе клопату, турбот пра свае справы, паводзіны і пад.

Б. чалавек.

|| наз. бесклапо́тнасць, -і, ж.

бікфо́рдаў, -дава.

У выразе: бікфордаў шнур — вогнеправодны шнур з парахавой сарцавінай, які служыць для перадачы іскры да зараду пры выбухах.