Verbum

монакульту́ра, -ы, мн. -ы, -ту́р, ж. (спец.).

Адна сельскагаспадарчая культура, якая вырошчваецца на працягу многіх гадоў на адным і тым жа ўчастку.

|| прым. монакульту́рны, -ая, -ае.

мотаро́лер, -а, мн. -ы, -аў, м.

Від лёгкага матацыкла з коламі малога дыяметра і з рухавіком, размешчаным ззаду сядла ці пад ім.

|| прым. мотаро́лерны, -ая, -ае.

мула́т, -а, М -ла́це, мн. -ы, -аў, м.

Нашчадак белага чалавека і негра.

|| ж. мула́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. мула́цкі, -ая, -ае.

на́бадры, -аў (разм.).

Частка вупражы ў выглядзе рэменя, які прымацоўваецца двума канцамі да хамута і праходзіць па баках і спіне каня; шлеі.

|| прым. на́бадравы, -ая, -ае.

радыя́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Прыбор для ахаладжэння ў рухавіках унутранага згарання, у халадзільных устаноўках.

2. Награвальны прыбор цэнтральнага ацяплення.

|| прым. радыя́тарны, -ая, -ае.

рант, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вузкая палоска скуры па краях абутку, да якой прышываюцца адначасова падэшва і верх абутку.

|| прым. ра́нтавы, -ая, -ае.

раса́да, -ы, ДМ -дзе, ж., зб.

Маладыя расліны, вырашчаныя ў асобых умовах і прызначаныя для перасадкі ў адкрыты грунт.

Капусная р.

|| прым. раса́дны, -ая, -ае.

раслінаво́дства, -а, н.

1. Вырошчванне культурных сельскагаспадарчых раслін як галіна сельскай гаспадаркі.

Прадукцыя р.

2. Навука аб культурных раслінах і іх вырошчванні.

|| прым. раслінаво́дчы, -ая, -ае.

расні́чкі, -чак, адз. расні́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (спец.).

Тонкія ніце- або шчацінкападобныя адросткі на паверхні клетак жывёл, раслін.

|| прым. расні́чны, -ая, -ае.

Раснічныя чэрві.

распо́р, -у, м. (спец.).

У збудаваннях і канструкцыях: ціск, які пашыраецца ў гарызантальным напрамку пад уздзеяннем сіл, якія дзейнічаюць у вертыкальным напрамку.

|| прым. распо́рны, -ая, -ае.