умыва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўмывання. Умывальны газ. Умывальны пакой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́рны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ўпору. Упорная стойка. Упорны ніт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́бавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які служыць, прызначаны для ўтварэння ўрубаў. Урубавая машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уцяпля́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць, прызначаны для ацяплення. Уцяпляльны матэрыял. Уцяпляльны чахол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарбава́льнік, ‑а, м.

Рэчыва, якое выкарыстоўваецца для фарбавання. Арганічныя фарбавальнікі. Штучныя фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферамагнеты́зм, ‑у, м.

Спец. Сукупнасць магнітных з’яў і ўласцівасцей, характэрных для ферамагнетыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіксатуа́р, ‑у. м.

Памада для прыгладжвання валасоў, якая надае прычосцы адпаведную форму.

[Фр. fixatoir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрахто́ўшчык, ‑а, м.

Асоба або ўстанова, якая дае судна для перавозкі грузаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фужэ́р, ‑а, м.

Высокі бакал для шыпучага віна, прахаладжальных напіткаў і пад.

[Фр. fougére.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлебарэ́зны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для рэзкі хлеба. Хлебарэзны нож. Хлебарэзны, стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)