Verbum

махіна́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца махінацыямі; махляр.

|| ж. махіна́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. махіна́тарскі, -ая, -ае.

механіцы́зм, -у, м.

Светапогляд, які зводзіць усю разнастайнасць свету да механічнага руху матэрыі, а складаныя заканамернасці развіцця да законаў механікі.

|| прым. механісты́чны, -ая, -ае.

міну́лы, -ая, -ае.

1. Які ўжо прайшоў, мінуў.

Мінулыя гады.

2. у знач. наз. міну́лае, -лага, н. Тое, што прайшло, адышло; былое.

Успомніць мінулае.

но́жніцы, -ні́ц.

Інструмент для рэзання, стрыжкі, які складаецца з двух накрыж змацаваных нажоў з ручкамі ў выглядзе кольцаў.

Хірургічныя н.

|| прым. но́жнічны, -ая, -ае.

наркало́гія, -і, ж.

Раздзел медыцыны, які займаецца вывучэннем і лячэннем хвароб, выкліканых алкагалізмам, наркаманіяй і таксікаманіяй.

|| прым. наркалагі́чны, -ая, -ае.

Н. дыспансер.

Н. кабінет.

нарука́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чахол, які надзяваецца зверху рукавоў сарочкі, пінжака (да локцяў) для аховы іх ад забруджвання, зносу ў час работы.

дэмані́чны, -ая, -ае.

1. Уласцівы дэману; каварны і злы.

Д. смех.

2. перан. Які адмаўляе прынятае ўсімі і адрозніваецца моцным, уладарным характарам.

Дэманічная натура.

дэспаты́чны, -ая, -ае.

1. гл. дэспатызм, дэспатыя.

2. перан. Самаўладны, які не лічыцца з воляй і жаданнямі іншых.

Дэспатычная натура.

|| наз. дэспаты́чнасць, -і, ж.

забо́й¹, -ю, м. (спец.).

У шахце: канец горнай выпрацоўкі, які паступова прасоўваецца ў ходзе работ і з’яўляецца рабочым месцам гарняка.

|| прым. забо́йны, -ая, -ае.

закаха́ны, -ая, -ае.

Які адчувае або выяўляе каханне да каго-н., захапленне кім-, чым-н.

З. ў дзяўчыну.

З. позірк.

|| наз. закаха́насць, -і, ж.