паапы́рсквацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Апырскаць сябе чым‑н., запэцкацца ў што‑н. — пра ўсіх, многіх. [Люба:] — Дарога, відаць, не малая была, вунь як паапырскваліся. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыву́чвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Вывучыцца — пра ўсіх, многіх. [Даўгунец:] — Не пазнаць Даманшчыны. Электрычнасць гарыць, як у горадзе.. Усе новыя хаты сабе пабудавалі, моладзь павывучвалася. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце; пр. падзёўб, ‑дзяўбла, ‑дзяўбло; зак., каго-што.

1. Здзяўбці ўсё (пра птушак). Падзяўблі галубы ўвесь корм.

2. Дзяўбці некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрадко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Размешчаны пад радкамі (унізе старонкі або пад радком). Падрадковая заўвага. Падрадковыя знакі.

2. Літаральны, зроблены слова ў слова (пра пераклад). Падрадковы пераклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазя́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

1. Памерзнуць нейкі час. Пазябнуць дзень на вуліцы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Азябнуць — пра ўсіх, многіх. Птушкі пазяблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыту́львацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Прытуліцца — пра ўсіх, многіх. Каму не хапала дзе сесці — папрытульваліся каля падаконнікаў, стаялі каля сцяны, узлакаціўшыся на спінкі крэслаў. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параспуха́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Распухнуць — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх. Твар палоннага акрываўлены, вочы і губы параспухалі, з носа цячэ кроў. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўклада́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Укласціся — пра ўсіх, многіх. [Якім:] Заўтра вечарам, як толькі ўсе паўкладаюцца, — я ўжо ў садзе пад акном буду цябе чакаць. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піцыка́та,

Спец.

1. прысл. Шчыпком, пальцам, а не смычком (пра ігру на смычковым музычным інструменце).

2. нескл., н. Музычны твор, які разлічаны на выкананне такім спосабам.

[Іт. pizzicato.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляву́згаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Гаварыць абы-што, пустое, без толку. Можа, цэлую гадзіну.. [Гардзей] знарок, не зважаючы на непрыхільнасць Ігната, плявузгаў пра розныя дробязі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)