калёвачны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для калёўкі (у 1 знач.). Калёвачны станок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жывёланарыхто́ўчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з нарыхтоўкай жывёлы, прызначаны для яе. Жывёланарыхтоўчая кантора.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загарто́вачны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для загартоўвання, загартоўкі (у 1 знач.). Загартовачны агрэгат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Шпілька для валос.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залёны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Апрацаваны спецыяльным растворам для выдалення шэрсці. Залёныя шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вышыняме́р, ‑а, м.

Агульная назва прылад, прызначаных для вымярэння вышыні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

газаачышча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для ачысткі газу ад прымесей. Газаачышчальныя ўстаноўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гайдро́п, ‑а, м.

Канат, які скідаецца з аэрастата для тармажэння пры спуску.

[Англ. guide-rope.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гартава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для гартавання металу, металічных вырабаў. Гартавальная печ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гігро́граф, ‑а, м.

Самапісны прыбор для бесперапыннай рэгістрацыі змен адноснай вільготнасці паветра.

[Ад грэч. hygrós — вільготны і gráphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)