Пугу́таць ’буркаваць (пра галубоў): голуб пугу́ча (калінк., Мат. Гом.). Гукапераймальнае (у аснове “імітатыў” пугу́, гл. Смаль-Стоцкі, Приміт., 165).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пыршча́ць ’імжаць (пра дождж)’ (чэрв., Сл. ПЗБ), сюды ж, відаць, і пыршчэць ’блішчаць’ (слонім., Сцяшк. Сл.). Да пырскаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Піжа́сты ’пярэсты’ (Сцяшк. Сл.), ’пра сукенку ў вялікія каляровыя палосы ці плямы’ (Варл.)· З польск. pierzasty ’падобны да пер’я’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раздражджане́ць ’набрыняць вадою, размокнуць (пра зямлю)’ (Сцяц.), раздажджане́ць ’набухнуць вадою’ (слонім., Жыв. НС). Магчыма, ад дро́жджы або дождж (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раі́цца ’здавацца, мігцець’: раіцца ўваччу (Сержп. Прык.). Метафарычны перанос раі́цца (пра пчол), гл. рой. Гл. таксама роіцца ’раіцца’, ’здавацца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́гаць ’утвараць спакойныя гукі (пра свіней)’, ро́хкаць, ро́хаць, ру́хаць, ру́хкаць, кру́хаць, кро́хаць (віц., маг., брэсц., гом., ЛА, 1). Гукаперайманні.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ізнасі́цца ’знасіцца, падрацца ад ужывання (пра адзежу)’ (Бяльк.). Рус. износи́ться, ст.-рус. износитися. Параўн. знасіцца, і‑ можа быць пратэтычным.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карэспандэ́нт

(с.-лац. correspondens, -ntis = які адпавядае)

1) супрацоўнік газеты, часопіса, радыё, тэлебачання, які дасылае ім звесткі пра бягучыя падзеі;

2) асоба, якая вядзе з кім-н. перапіску;

3) асоба або ўстанова (фірма, банк), якая выконвае фінансавыя, камерцыйныя даручэнні для другой асобы або ўстановы (за кошт апошніх).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

riot1 [ˈraɪət] n.

1. мяце́ж, бунт;

The army put down the riot. Войска падавіла мяцеж.

2. беспара́дкі, парушэ́нне грама́дскага пара́дку

3. fml пы́шнасць, бага́цце, бу́йства;

The garden is a riot of colour in June. У чэрвені ў садзе пануе пышнасць фарбаў.

run riot буя́ніць; разбушава́цца (пра людзей); бу́йна расці́, буя́ць (пра расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sloppy

[ˈslɑ:pi]

adj.

1) ве́льмі мо́кры; хлюпо́тны (пра даро́гу), сло́тны (пра надво́р’е)

2) залі́ты, пазаліва́ны, захлю́паны

a sloppy table — пазаліва́ны стол

3) informal неаха́йны; нядба́йны; неакура́тны

to do sloppy work — нядба́йна працава́ць

4) шыро́кі, мешкава́ты, недапасава́ны

sloppy trousers — мешкава́тыя по́рткі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)