Verbum

тыпало́гія, -і, ж. (спец.).

Класіфікацыя, якая ўяўляе сабой суадносіны паміж рознымі тыпамі прадметаў, з’яў унутры іх сістэмы ў цэлым.

Т. моў.

|| прым. тыпалагі́чны, -ая, -ае.

тыф, -у, м.

Вострае інфекцыйнае захворванне, якое характарызуецца ліхаманкавым станам, інтаксікацыяй, парушэннем свядомасці.

Брушны т.

Зваротны т.

Сыпны т.

|| прым. тыфо́зны, -ая, -ае.

Т. хворы.

тэрако́та, -ы, ДМ -ко́це, ж.

Абпаленыя непаліваныя вырабы з высакаякаснай каляровай (жоўтай або чырвонай) ганчарнай гліны.

|| прым. тэрако́тавы, -ая, -ае.

Т. колер (чырванавата-карычневы).

тэ́хнікум, -а, мн. -ы, -аў, м.

Сярэдняя тэхнічная навучальная ўстанова або наогул сярэдняя спецыяльная навучальная ўстанова.

Сельскагаспадарчы т.

Гандлёвы т.

|| прым. тэ́хнікумаўскі, -ая, -ае (разм.).

універса́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Скарачэнне: універсальны магазін самаабслугоўвання — магазін, які гандлюе харчовымі таварамі і некаторымі таварамі гаспадарчага прызначэння.

|| прым. універса́маўскі, -ая, -ае (разм.).

ура́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшы выканаўчы і распарадчы орган дзяржаўнай улады ў краіне.

Беларускі ў.

|| прым. ура́давы, -ая, -ае.

Урадавая камісія.

ура́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: казацкі унтэр-афіцэр.

2. У царскай Расіі: ніжэйшы чын павятовай паліцыі.

|| прым. ура́дніцкі, -ая, -ае.

учо́т, -у, М учо́це, м.

Тое, што і улік (у 2 знач.).

Стаць на прафсаюзны ў.

Зняцца з учоту.

|| прым. учо́тны, -ая, -ае.

У. лісток.

факультэ́т, -а, М -тэ́це, мн. -ы, -аў, м.

Аддзяленне вышэйшай навучальнай установы, дзе вывучаецца пэўны цыкл сумежных навуковых дысцыплін.

Біялагічны ф.

|| прым. факультэ́цкі, -ая, -ае.

фальцэ́т, -у, М -цэ́це, м.

Вельмі высокі гук пеўчага голасу, які патрабуе асобага прыёму выканання, а таксама сама такая манера спеву.

|| прым. фальцэ́тны, -ая, -ае.