чарльсто́н

(англ. charleston, ад Charleston = назва горада на паўднёвым усходзе ЗША)

амерыканскі бальны танец, разнавіднасць хуткага факстрота, а таксама музыка да гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

караго́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Масавая народная гульня, якая суправаджаецца танцамі, песнямі і драматычнымі дзеяннямі. Вадзіць карагод. □ Дзе ні паявіцца Алеся, то там будзе і весела, і жыва — могуць песні пайсці, могуць танцы, ад яе могуць пачаць карагод. Скрыган. // Масавы дзіцячы танец-гульня. Дзеці запляскалі ў ладкі і заскакалі ў вясёлым карагодзе вакол елкі. Сіняўскі. / у знач. прысл. караго́дам. Усё скончылася ўдарам: страсянуўся свет, і зоры карагодам пайшлі перад вачамі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадры́ля

(фр. quadrille, ад ісп. cuadrilla)

народны і бальны парны танец з шасці фігур, распаўсюджаны ў многіх еўрапейскіх народаў, а таксама музыка гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пасака́лля

(іт. passacaglia, ад ісп. pasacalle)

1) старадаўні танец іспанскага паходжання трохдольнага памеру;

2) музычная п’еса велічнага характару для аргана, клавіра ў форме варыяцый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

чако́на

(ісп. chacona)

1) народны іспанскі танец, вядомы з 16 ст., які суправаджаецца спевамі і гукамі кастаньетаў;

2) музычны твор у рытме гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шы́мі

(англ. shimmy = літар. кашуля)

1) бальны танец амерыканскага паходжання, падобны на факстрот;

2) самаваганне насавога кола трохколага трохколавага шасі самалёта пры руленні, разбегу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

басано́ва

(парт. bossa nova = новае захапленне)

1) лацінаамерыканскі танцавальны рытм, які лёг у аснову многіх музычных твораў;

2) парны бальны танец, падобны на самбу 3.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

харэ́й

(гр. choreios, ад choreia = танец)

1) двухскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе;

2) трохдольная антычная стапа з двух складоў — доўгага і кароткага.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ча́рда́ш

(венг. csàrdàs, ад csarda = шынок, карчма)

1) венгерскі парны народны танец, а таксама музыка да гэтага танца;

2) музычная п’еса ў рытме гэтага танца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

адскака́ць, ‑скачу, ‑скачаш, ‑скача; зак., што.

1. Праехаць наўскач якую‑н. адлегласць. Ля поплава злазіць Дзяўчынка з каня.. Прысела. Шляхі затамілі за дзень. Сто вёрст адскакала Пякельных, як вар. Куляшоў.

2. Выканаць які‑н. танец; станцаваць. Мы й тое помнім — І не жах, Як адскакалі танцаў шмат У зрэбных Галіфэ-штанах Пад дружны гул ад голых пят. Броўка. // Скончыць скакаць. Адскакаўшы сваё, пайшлі нарэшце дамоў жанчыны, і пачаліся сапраўдныя танцы. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)