Volk

n -(e)s, -Völker наро́д, люд, насе́льніцтва

viel ~ — шмат людзе́й

das júnge ~ — мо́ладзь

das kléine ~ — дзятва́; міф. ка́рлікі, гно́мы

fáhrendes ~ — вандро́ўныя арты́сты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

санітары́я

(н.-лац. sanitarius = які датычыць здароўя, ад лац. sanitas = здароўе)

сукупнасць мерапрыемстваў, накіраваных на захаванне і ажыццяўленне правіл гігіены, на ахову здароўя насельніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пя́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Ліч. парадк. да пяць. Пяты дзень. Пяты вагон. Пяты год.

2. у знач. наз. пя́тая, ‑ай, ж. Пятая частка чаго‑н. Адна пятая насельніцтва.

•••

Пятая калона гл. калона.

Пятае кола ў возе гл. кола.

Пятае цераз дзесятае; з пятага на дзесятае — непаслядоўна, без падрабязнасцей (расказаць, адказаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тата́ры, ‑аў; адз. татарын, ‑а, м.; татарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. татаркі, ‑рак; ж.

1. Народ, які складае асноўнае насельніцтва Татарскай АССР.

2. Назва некаторых народнасцей цюркскай моўнай групы, якія жывуць у Паволжы, Сібіры, Крыме.

3. Назва цюркскіх, мангольскіх і некаторых іншых плямён, аб’яднаных у 13–15 стст. у дзяржаву Залатой Арды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эвакуа́цыя, ‑і, ж.

1. Арганізаваны вываз насельніцтва, устаноў, прамысловых аб’ектаў і пад. з небяспечных мясцовасцей, якім пагражаюць ваенныя дзеянні або стыхійнае няшчасце. Некалькі месяцаў Марыля жыла ў эвакуацыі, пакуль трошкі адужаў сынок, пакуль прызвычаіўся жыць без маткі. Кулакоўскі.

2. Спец. Выдаленне чаго‑н. адкуль‑н. Эвакуацыя солі з раствору. Эвакуацыя паветра з віскозы.

[Ад лац. evacuo — апаражняю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spis, ~u

м. спіс; пералік; рэестр;

spis treści — змест (у кнізе);

spis ludności — перапіс насельніцтва;

według ~u — па спісе;

spis potraw — меню

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

drift​1 [drɪft] n.

1. цячэ́нне, плынь

2. тэндэ́нцыя;

a population drift away from rural areas адто́к насе́льніцтва з се́льскай мясцо́васці

3. гу́рба, ку́ча (снегу, лісця і да т.п.)

4. сэнс;

I don’t get his drift. Я яго не разумею.

5. пасі́ўнасць, бяздзе́йнасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

урбаніза́цыя

(фр. urbanisation, ад лац. urbanus = гарадскі)

1) працэс канцэнтрацыі насельніцтва і эканамічнага жыцця ў буйных гарадах;

2) распаўсюджанне гарадскога спосабу жыцця ў сельскай мясцовасці.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

аўтано́мія

(гр. autonomia, ад autos = сам + nomos = закон)

1) права насельніцтва якой-н. часткі дзяржавы самастойна вырашаць справы ўнутранага кіравання; самакіраванне;

2) вызначальнасць якой-н. з’явы ўнутранымі законамі (гетэраномія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

істэ́блшімэнт

(англ. establishment, ад establish = засноўваць)

1) прывілеяваныя групы насельніцтва ў ЗША, Англіі і іншых англамоўных краінах, а таксама высокі ўзровень іх прыбыткаў;

2) трывалае, устойлівае становішча ў грамадстве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)