пересини́ть сов.

1. (заново, ещё раз) перасіні́ць;

2. (слишком сильно) перасіні́ць, засіні́ць больш, чым трэ́ба;

3. (всё, многое) пасіні́ць, перасіні́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіперко́мплексны

(ад гіпер- + комплексны)

звязаны з лікам, які з’яўляецца лінейнай камбінацыяй больш як дзвюх адзінак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

маю́скулы

(лац. maiusculus = некалькі больш)

вялікія (прапісныя) літары старажытных лацінскай і грэчаскай пісьменнасцей (проціл. мінускулы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

у́льтра

(фр. ultra, ад лац. ultra = больш, звыш)

член крайне радыкальных палітычных арганізацый у некаторых краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

паглы́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

1. Зрабіць больш глыбокім. Паглыбіць сажалку. □ Геня раскапаў дно адной лужынкі, паглыбіў яго. Якімовіч.

2. Змясціць глыбей, урэзаць у што‑н. Паглыбіць разец у метал.

3. Накіраваць рух у глыбіню чаго‑н. // перан. Пашырыць, зрабіць больш грунтоўным, сур’ёзным, глыбокім. Паглыбіць свае веды. □ [Лабановіч:] — Тваю думку аб бярозах я хацеў бы пашырыць і паглыбіць. Колас. // перан. Зрабіць больш тонкім, глыбокім; узмацніць (пра пачуцці і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарэ́й,

1. Выш. ст. да прысл. скора.

2. прысл. Ужываецца для супастаўлення ў сказах з параўнальным зваротам у значэнні: а) больш. Ён скарэй падобны на маці, чым на бацьку; б) лепш. Чым скарэй, тым лепш.

3. Скарэй за ўсё — напэўна, больш пэўна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Найпагатові ’больш за ўсё, асабліва’ (Яруш.). Прэфікс найвышэйшай ступені параўнання пай‑ з прыслоўем па́гатаві (пбготови) ’больш за ўсё, тым больш’: Коли тобЬ, такъ мнѣ поготови треба (Нас.); апошняе — з па‑ (ужываецца для ўзмацнення вышэйшай ступені параўнання) і гатовы (гл.) у кампаратыве.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гучне́ць, ‑ее; незак.

Рабіцца больш гучным. Дзіцячыя галасы гучнелі і мацней даносіліся да кватэры настаўніка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адшуга́ць, ‑ае; зак.

Перастаць шугаць. Полымя адшугала. □ Не вярнуцца больш горкай бядзе — Навальніцы, вятры адшугалі... Васілёк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

азатнава́ты, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і азоцісты, але з больш слабай ступенню акіслення азоту. Азатнаваты вокіс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)