тыфо́ід, ‑у, М ‑дзе, м.

Спец. Лёгкая форма брушнога тыфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэзаўра́цыя, ‑і, ж.

Спец. Накапленне золата як скарбу прыватнымі асобамі.

[Грэч. thēsauros — скарб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэнзіёметр, ‑а, м.

Спец. Прыбор для вымярэння паверхневага нацяжэння вадкасцей.

[Лац. tendere — нацягваць, напружваць і грэч. metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаадчува́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Адчувальны да тэмпературы, цеплавых (інфрачырвоных) прамянёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрмаэлеме́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Тое, што і тэрмапара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыка́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. умыкаць — умыкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уру́бліванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. урублівацца — урубіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

урэтры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Спец. Запаленне слізістай абалонкі урэтры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

усалі́цца, усоліцца; зак.

Спец. Прасаліцца ў меру, дастаткова. Мяса ўсалілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утвара́льнік, ‑а, м.

Спец. Рэчыва, элемент, якія ўтвараюць што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)