Verbum

марскі́ гл. мора.

мартырало́г, -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

1. Зборнік сярэдневяковых аповесцей пра хрысціянскіх мучанікаў.

2. Спіс ахвяр без віны замучаных, пакараных смерцю.

марты́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Маленькая малпа з доўгімі заднімі нагамі, доўгім хвастом і вузканосай мордай.

|| прым. марты́шчын, -а.

мартэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная плавільная печ для вытворчасці сталі з чыгуну і стальнога лому.

|| прым. мартэ́наўскі, -ая, -ае.

Мартэнаўская сталь.

М. цэх.

мару́да, -ы, Д -у, Т -ам, М -дзе, м.; ДМ -дзе, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ру́д (разм.).

Чалавек, які вельмі павольна ўсё робіць.

мару́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

Рабіць што-н. вельмі павольна, доўга не пачынаць якой-н. справы.

М. з вырашэннем пытання.

мару́длівы, -ая, -ае.

Які павольна, без паспешлівасці робіць што-н.

|| наз. мару́длівасць, -і, ж.

мару́дны, -ая, -ае.

1. Павольны, няспешны, непаваротлівы; проціл. хуткі.

Марудная хада.

Марудна (прысл.) пісаць.

2. Карпатлівы.

Марудная праца.

|| наз. мару́днасць, -і, ж.

марфало́гія, -і, ж. (спец.).

1. Навука аб форме і будове арганізмаў.

М. чалавека.

М. жывёл.

М. раслін.

М. глебы.

2. Раздзел граматыкі, які вывучае часціны мовы, іх катэгорыі і формы слоў.

Спецыяліст па марфалогіі.

Апісанне марфалогіі беларускай мовы.

|| прым. марфалагі́чны, -ая, -ае.

марфанало́гія, -і, ж. (спец.).

Раздзел мовазнаўства, які вывучае фаналагічную структуру марфем і выкарыстанне фаналагічных сродкаў у марфалогіі (у 2 знач.).

|| прым. марфаналагі́чны, -ая, -ае.