Verbum

рулявы́, -а́я, -о́е.

1. гл. руль.

2. у знач. наз. рулявы́, -о́га, мн. -ы́я, -ы́х, м. На судне: чалавек, які кіруе рулём, а таксама спецыяліст, які рэгулюе кіраванне рулём.

Гэты чалавек — наш р. (перан.: вядзе нас наперад).

|| ж. рулява́я, -о́й, мн. -ы́я, -ы́х.

службі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

1. Служачы (уст.).

2. Чалавек, які старанна ставіцца да сваіх службовых абавязкаў.

3. Чалавек, які з крайнім фармалізмам ставіцца да сваіх службовых абавязкаў.

4. Кар’ерыст.

|| ж. службі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

чужані́ца, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -ніц.

1. Чужы, нетутэйшы чалавек; іншаземны захопнік.

2. Чалавек, які па духу, поглядах і пад. чужы ў якім-н. асяроддзі.

3. Не родны, не сваяк.

напаўмёртвы, -ая, -ае.

1. Амаль мёртвы, блізкі да смерці.

Н. чалавек.

2. перан. Бязлюдны, пусты.

Напаўмёртвая пустыня.

напо́рысты, -ая, -ае.

Які рашуча дабіваецца сваёй мэты, настойлівы.

Н. чалавек.

Н. характар.

|| наз. напо́рыстасць, -і, ж.

ны́цік, -а, мн. -і, -аў м. (разм.).

Чалавек, які ўвесь час ные, на ўсё скардзіцца.

Надакучлівы н.

пака́шліваць, -аю, -аеш, -ае; незак.

Злёгку, з перапынкамі кашляць.

Чалавек курыў і пакашліваў.

|| наз. пака́шліванне, -я, н.

палігло́т, -а, М -ло́це, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які ведае многа моў.

Францыск Скарына быў паліглотам.

паўнале́цце, -я, н.

Узрост, калі чалавек дасягае фізічнай і духоўнай сталасці і атрымлівае грамадзянскія правы.

Дасягнуць паўналецця.

гніля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Кусок спарахнелага, гнілога дрэва.

2. перан. Хваравіты, слабы чалавек (разм.).