податно́й ист. падатко́вы;

податна́я систе́ма падатко́вая сістэ́ма;

податно́й инспе́ктор падатко́вы інспе́ктар;

податно́е сосло́вие ист. падатко́вае сасло́ўе.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

араша́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да арашэння. Арашальныя работы. // Які прызначаны, служыць для арашэння. Арашальныя збудаванні. Арашальны трубаправод. Арашальная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які вызначаецца з дапамогай балаў. Сістэма балавай ацэнкі, якая ўжываецца пры даследаванні тканін і некаторых іншых прамысловых тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўпара́дкаванне, ‑я, н.

Сістэма мерапрыемстваў, якія паляпшаюць землекарыстанне. Сацыялістычнае землеўпарадкаванне. □ — Пра землеўпарадкаванне што чуваць? — Пішуць, што на пасёлкі людзі ідуць. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падатко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да падатку, падаткаў. Падатковая сістэма. Падатковае абкладанне. // Які размяркоўвае і збірае падатак, падаткі. Падатковы інспектар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудні́к, ‑а, м.

Сістэма збудаванняў для здабычы карысных выкапняў, а таксама горнапрамысловае прадпрыемства, якое ажыццяўляе гэтую здабычу. Залатыя руднікі. Медныя руднікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыча́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рычага (у 1 знач.); такі, галоўнай часткай якога з’яўляецца рычаг. Рычажная сістэма. Рычажны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цэ́нзавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цэнзу, адпавядае патрабаванням цэнзу (у 2, 4 знач.). Цэнзавая сістэма. Цэнзавыя выбары. Цэнзавая прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крывяно́сны Blut-;

крывяно́сныая сістэ́ма анат Blútkreislauf m -(e)s;

крывяно́сныыя сасу́ды анат Blútgefäße pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

камбіна́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Спалучэнне, злучэнне, узаемна абумоўленае размяшчэнне чаго-н.

К. лічбаў.

К. фарбаў.

2. Складаная задума, сістэма прыёмаў для дасягнення якой-н. мэты.

Хітрая к.

Шахматная к.

|| прым. камбінацы́йны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)