патрабава́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць патрабавальнага. Патрабавальнасць да людзей і гаспадарлівая натура склаліся ў Дарафея Іванавіча таму, што ён рана пачаў працаваць у калгасе. Дуброўскі. Да друкаванага слова К. Чорны адносіўся з вялікай пашанай, а таму і з высокай патрабавальнасцю. Літаратар не можа, не мае права быць абыякавым да таго, што выходзіць з-пад яго пяра. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манда́т

(лац. mandatum = даручэнне)

дакумент, які пацвярджае паўнамоцтвы каго-н, права на што-н. (напр. дэпутацкі м.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

pierwszeństwo

н.

1. першынство;

dać komu pierwszeństwo — саступіць каму першынство;

2. перавага; прыярытэт;

pierwszeństwo przejazdu — пераважнае права праезду

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

cesja

ж. юр. перадача права;

cesja na rzecz kogo — перадача правоў на карысць каго;

cesja terytorium — перадача тэрыторыі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

міжнаро́дны internationál;

міжнаро́дныя су́вязі internationále Bezíehungen;

міжнаро́дны агля́д internationále Úmschau;

міжнаро́днае пра́ва Völkerrecht n -(e)s, internationáles Recht;

міжнаро́днае аге́нцтва па а́тамнай эне́ргіі (скар МАГАTЭ) Internationále ÁtomenergieAgentúr (скар IAEA)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

нада́ць

1. (выгляд, форму і г. д.) verléihen* vt, gében* vt;

нада́ць значэ́нне Bedéutung béimessen*;

нада́ць сі́лу Kraft verléihen*;

2. (званне, права і г. д.) verléihen* vt, zúerkennen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

гуманіта́рны

(фр. humanitaire, ад лац. humanitas = чалавечая прырода, адукаванасць)

1) які адносіцца да чалавечага грамадства, да чалавека;

г-ае права — нормы міжнароднага права, накіраваныя на абарону правоў і свабод чалавека;

2) звязаны з грамадскімі навукамі, якія вывучаюць гісторыю і культуру чалавецтва (напр. г-ая адукацыя);

3) прасякнуты духам гуманізму, гуманны (напр. г-ае мастацтва).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэзавуі́раваць

(фр. désavouer)

заяўляць аб нязгодзе з дзеяннямі даверанай асобы або аб пазбаўленні яе права дзейнічаць у далейшым ад імя даверніка (напр. д. пасла).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інстытуцыяналі́зм

(ад інстытуцыі)

кірунак у правазнаўстве ЗША 20 ст., які лічыць інстытуцыі (сям’ю, партыю, дзяржаву і інш.) асновай разгляду праблем грамадства, дзяржавы і права.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

інтэрцэ́сія

(лац. intercessio = літар. умяшанне)

1) права службовых асоб у Стараж. Рыме прыпыняць дзеянні іншых службовых асоб;

2) прыняцце на сябе чужога доўгу, паручальніцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)