Verbum

анало́й, -я, мн. -і, -яў, м.

Высокі столік з пакатым верхам, на які ў царкве кладуць кнігі, абразы і іншыя прадметы.

|| прым. анало́йны, -ая, -ае.

ана́мнез, -у, м. (спец.).

Сукупнасць медыцынскіх звестак, атрыманых шляхам апытання таго, хто абследуецца, а таксама тых, хто яго ведае.

Псіхіятрычны а.

|| прым. анамнесты́чны, -ая, -ае.

англіча́не, -ча́н, адз. -ча́нін, -а, м.

Народ, які з’яўляецца асноўным насельніцтвам Вялікабрытаніі.

|| ж. англіча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. англі́йскі, -ая, -ае.

анестэзі́я, -і, ж. (спец.).

Страта або аслабленне адчувальнасці, успрымальнасці да знешніх раздражненняў пры дапамозе анестэзійных сродкаў; абязбольванне.

Мясцовая а.

|| прым. анестэзі́йны, -ая, -ае.

Анестэзійныя сродкі.

анто́нім, -а, мн. -ы, -аў, м.

У мовазнаўстве: слова, процілеглае па знач. іншаму слову, напр.: праўда — хлусня, дабро — зло і пад.

|| прым. антанімі́чны, -ая, -ае.

апазіцыяне́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік, прыхільнік апазіцыі (у 2 знач.).

|| ж. апазіцыяне́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. апазіцыяне́рскі, -ая, -ае.

апі́лкі, -лак.

Дробныя частачкі матэрыялу, якія ўтвараюцца пры апрацоўцы яго пілой, напільнікам, пілавінне.

Драўняныя а.

Металічныя а.

|| прым. апі́лачны, -ая, -ае і апі́лкавы, -ая, -ае.

аптымі́зм, -у, м.

Бадзёрае і жыццярадаснае светаадчуванне, пры якім чалавек верыць у лепшае, у поспех; проціл. песімізм.

|| прым. аптымісты́чны, -ая, -ае; наз. аптымісты́чнасць, -і, ж.

арабі́на, -ы, мн. -ы, -бі́н, ж.

Тое, што і рабіна.

Палымнеюць арабіны.

|| памянш. арабі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. арабі́навы, -ая, -ае.

ара́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Той, хто гаворыць прамову, прамоўца.

2. Той, хто валодае красамоўствам, майстэрствам слова.

Сапраўдны а.

|| прым. ара́тарскі, -ая, -ае.