мітусяні́на, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і мітусня (у 1, 2 знач.). І не спынілася машына, А ўжо пайшла мітусяніна: Хватаюць клумкі пасажыры, Пад рукі б’юць зайцыпраныры. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.

2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нарко́з, ‑у, м.

1. Штучна выкліканы сон са стратай прытомнасці і болевай адчувальнасці. Даць наркоз. Рабіць аперацыю пад наркозам.

2. Разм. Тое, што і наркотык (у 1 знач.).

[Грэч. nárk ōsis — аняменне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недалёт, ‑у, М ‑лёце, м.

Падзенне снарада, кулі і пад. бліжэй намечанай цэлі. Міны грымнулі яшчэ раз. Цяжка было пазнаць — з пералётам гэтага месца ці з недалётам. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядба́йства, ‑а, н.

Абыякавыя, нядобрасумленныя адносіны да сваіх абавязкаў, спраў. [Ваўчок:] — За нядбайства, за злоўжыванне маім давер’ем буду аддаваць пад суд і не пагляджу ні на якія прычыны. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыбе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Пабяліць усё, многае мелам, вапнай і пад. Павыбельваць сцены.

2. Надаць святлейшы колер усяму, многаму пры дапамозе хімічнай апрацоўкі. Павыбельваць палотны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павытырка́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Разм. Вытыркнуцца, паказацца адкуль‑н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. У розных месцах з-пад вады павытыркаліся новыя купінкі травы. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падзме́нны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які замяняе на некаторы час каго‑н. на працы, дзяжурстве, вахце і пад. Падзменны рабочы. / у знач. наз. падзме́нны, ‑ага, м. Падзменныя зараз адпачываюць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрыўні́к, ‑а, м.

Спецыяліст па падрыўных работах. Звычайна падрыўнікі выходзілі на чыгунку невялічкімі групамі, чалавек пяць-шэсць. Кулакоўскі. Чуваць, Як пад зямлёй падрыўнікі Узрываюць ноччу вугальныя глыбы. Аўрамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсядзёлак, ‑лка, м.

Частка конскай вупражы: накрытая скурай падушка, якая падкладваецца пад пасак. Цэлы вечар пры лучыне дзед правіў хамут і паўшоры, падшываў новы лямец да падсядзёлка. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)