Verbum

маргары́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Травяністая расліна сямейства астравых з дробнымі ружовымі, белымі і чырвонымі кветкамі.

|| прым. маргары́ткавы, -ая, -ае.

марга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. Міжвольна падымаць і апускаць павекі.

М. вачамі.

2. каму. Падаваць знак рухам павек, падморгваць.

М. суседу, каб замоўк.

3. перан. Свяціць мігаючым святлом.

Лямпачка маргае.

4. перан. Упускаць зручны момант; зяваць (у 2 знач.).

|| аднакр. маргну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 1—3 знач.).

◊

Вокам не маргнуць —

1) не падаць віду;

2) доўга не раздумваць, не вагацца перад тым, як зрабіць што-н.

|| наз. марга́нне, -я, н.

мардабо́й, -ю, м. (разм.).

Бойка, калатня.

Пачаўся страшэнны м.

мардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся; незак.

1. Выбівацца з сіл, знясільвацца.

2. Мучыцца, пакутаваць (разм.).

М. над цяжкай задачай.

|| зак. замардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся і змардава́цца, -ду́юся, -ду́ешся, -ду́ецца; -ду́йся.

мардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; незак., каго.

1. Знясільваць цяжкай працай, мары́ць.

М. на полі ад цямна да цямна.

2. Мучыць, прыносіць пакуты (разм.).

Мардуе думка.

|| зак. замардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны і змардава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны.

марда́сты, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і мардаты.

марда́ты, -ая, -ае (разм.).

3 тоўстым, вялікім тварам.

мардва́, -ы́, ж., зб., адз. мардвін, -а, м.

Народ, які складае насельніцтва Рэспублікі Мардовія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мардві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

мардо́ўцы, -аў, адз. мардо́вец, -до́ўца, м.

Тое, што і мардва.

|| ж. мардо́ўка, -і, ДМ -до́ўцы, мн. -і, -до́вак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

маржаня́ і маржанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Дзіцяня маржа.