Verbum

за́мець, -і, мн. -і, -ей, ж.

Завіруха, мяцеліца або снег, які вецер пераганяе па зямлі.

На дварэ круціла з.

Па дарозе слалася з.

заняпа́лы, -ая, -ае.

1. Які прыйшоў ва ўпадак, збяднелы.

Заняпалая ў мінулым гаспадарка.

2. Хваравіты, слабы здароўем.

Заняпалая старая.

|| наз. заняпа́ласць, -і, ж.

запа́льчывы, -ая, -ае.

1. Які лёгка ўзбуджаецца, прыходзіць у раздражненне, гнеў.

З. чалавек.

2. Поўны раздражнення, гневу.

Запальчывыя спрэчкі.

|| наз. запа́льчывасць, -і, ж.

заслу́жаны, -ая, -ае.

Які мае вялікія заслугі.

З. працаўнік.

З. артыст Рэспублікі Беларусь.

З. работнік культуры.

З. настаўнік.

З. майстар спорту (ганаровыя званні).

захрыбе́тнік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Дармаед, чалавек, які жыве чужой працай.

|| ж. захрыбе́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. захрыбе́тніцкі, -ая, -ае.

зва́длівы, -ая, -ае (разм.).

1. Схільны да звадак, звадніцтва.

Звадлівая суседка.

2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.

Звадлівыя адносіны.

|| наз. зва́длівасць, -і, ж.

гвалто́ўны, -ая, -ае.

1. Які суправаджаецца гвалтам, прымусам.

Гвалтоўная смерць.

2. Раптоўны.

Г. агонь.

3. Бурны, парывісты.

Г. вецер.

|| наз. гвалто́ўнасць, -і, ж.

гу́ба, -ы, мн. -ы, губ, ж.

Тоўсты, падобны на капыт грыб, які паразітуе на дрэвах і выклікае гніенне драўніны.

|| прым. гу́бавы, -ая, -ае.

даламі́т, -у, М -мі́це, м.

Мінерал шаравата-белага колеру, які складаецца з вуглякіслых солей кальцыю і магнію.

|| прым. даламі́тавы, -ая, -ае.

Даламітавыя залежы.

дамаро́слы, -ая, -ае.

1. Вырашчаны дома, у сваёй гаспадарцы.

Д. тытунь.

2. перан. Пасрэдны, невысокай вартасці; які навучыўся чаму-н. саматугам.

Д. майстар.