фармалі́ст, ‑а,
1. Той, хто фармальна, на шкоду справе, адносіцца да чаго‑н.
2. Паслядоўнік фармалізму (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фармалі́ст, ‑а,
1. Той, хто фармальна, на шкоду справе, адносіцца да чаго‑н.
2. Паслядоўнік фармалізму (у 1, 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
праясні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць;
1. Зрабіць ясным, добра бачным.
2. Зрабіць ясным, зразумелым; выясніць.
3. Зрабіць ясным, выразным (пра свядомасць, думкі і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
браві́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Пагарджаць чым‑н. дзеля паказной храбрасці; выстаўляць напаказ што‑н., задавацца; выхваляцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
быльнёг, ‑нягу,
Тое, што і быльнік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зрэагава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе;
Выявіць свае адносіны да чаго‑н., адказаць пэўным чынам на тое ці іншае дзеянне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гіпнатызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе;
Выклікаць гіпноз (у 1 знач.) шляхам унушэння.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гру́бка, ‑і,
Невялікая пакаёвая печ, звычайна для абагрэву.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знамяна́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Важны, выдатны па значэнню.
2. Які мае асаблівы сэнс, асаблівае значэнне.
3. Які мае самастойнае значэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
блака́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да блакады; які мае месца ў час блакады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсалютава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
Аддаць салют.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)