Памага́ты ’той, хто памагае каму-, чаму-н.; падручны’ (ТСБМ, Янк. 1). Да памагаць. Першапачаткова залежны дзеепрыметнік прошлага часу на ‑ат (параўн. прыганя́ты).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Паме́ліхі ’завознікі’ (Сл. ПЗБ). Дэрыват з суф. ‑іх (старажытны спосаб словаўтварэння — SP, і, 73) ад асновы цяперашняга часу дзеясл. памалоць < малоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

junkie, junky [ˈdʒʌŋki] n.

1. infml наркама́н

2. joc. той, хто захапля́ецца і тра́ціць шмат ча́су на які́-н. несур’ёзны заня́так

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

АБРАГА́ЦЫЯ

(лац. abrogatio),

адмена або змена ўстарэлага закону з прычыны яго бескарыснасці або супярэчлівасці духу і норавам часу. Абвяшчаецца ўвядзеннем новага закону.

т. 1, с. 33

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

скля́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. У маракоў — паўгадзінны прамежак часу, які абазначаецца ўдарам у звон, а таксама ўдар звона, што абазначае гэты прамежак часу. Недзе зусім побач на караблі прабілі склянкі. Шлег.

2. толькі мн. (скля́нкі, ‑нак). Старадаўні шкляны пясочны суднавы гадзіннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дагэ́туль прысл.

1. (да гэтага часу) bis jetzt; bisláng, bishér;

2. (да гэтага месца) bis hierhér

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вы́жануць ’выгнаць’ (Нас., Гарэц., Др.-Падб., Сцяшк.). Запазычанне з польск. wyżenąć ’тс’, новага інфінітыва дзеяслова gъnati ад асновы цяперашняга часу žen‑ (гл. гнаць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Летак ’лета’ (Яруш.). Суфікс ‑(а)к надае канкрэтызацыю ў значэнні ’лета’, большую акрэсленасць, дакладнасць часу. Недастатковая інфармацыя пра лексему не дазваляе выявіць матывацыю.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паку́льгваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Кульгаць злёгку або час ад часу. Разлічыўшыся з касірам, мужчына, пакульгваючы, выходзіць [з цырульні]. Каршукоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памо́ргваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Маргаць час ад часу. Паморгваць вачыма. □ Мусіць ад дыму слязліва паморгвала лямпа. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)