карпе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

1. над чым і без дап. Разм. Доўга, цярпліва займацца чым‑н., працаваць над чым‑н. Карпець пад падручнікамі. □ Таварышы толькі і бачылі Івана Іванавіча, як той карпеў над паперамі дзень і ноч, гадамі. Карпюк. Збегліся дзяўчаты, што карпелі за суседнімі сталамі. Аношкін.

2. Жыць дзе‑н. у пакутах, цяжкасцях. — Другія, глядзі, на ўласныя хаткі з садамі ўзбіліся... А ты век тут карпей ды гібей у гэтым дзіравым вагоне. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

займа́цца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заняцца ​1.

2. Весці работу, працаваць (пра школу, настаўнікаў і пад.). Школа займаюцца ў дзве змены. □ Пакуль што.. [Лабановіч] больш гуляе з дзецьмі, чым вучыць іх, — няхай прыбываюць да школы, асвойваюцца з вучнёўствам, паволі ўцягваюцца ў сваё новае жыццё. І ён займаецца толькі да абеду. Колас. // Вучыцца. Аляксей з сябрамі займаўся ў групе токараў. Даніленка.

3. Зал. да займаць.

займа́цца 2, ‑аецца.

Незак. да заняцца ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глу́хнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. тлух, ‑ла; незак.

1. Траціць здольнасць чуць, станавіцца глухім. Глухнуць ад выбухаў.

2. Заціхаць, станавіцца нячутным (пра гукі). Гулкі стрэл коціцца па Прыпяці і глухне ў прыбярэжных травах і чаротах. Колас. // Пераставаць дзейнічаць, працаваць (пра механізмы). Матор глухне.

3. Зарастаць, дзічэць. Пасевы глухнуць ад пустазелля.

4. перан. Паступова слабець або знікаць. З цягам часу пачуцці глухнуць. // Прыціхаць, канчацца. Бой глухне. □ За тыдзень добрае пагоды Праходзіць, глухне касавіца. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jell [dʒel] v.

1. добра працаваць разам; быць паспяховай групай (пра дзвюх ці болей асоб);

We just didn’t jell as a group. Мы проста не змаглі стаць камандай.

2. выкрышталізо́ўвацца; вызнача́цца (пра думкі, планы, ідэі і да т. п.)

3. tech. цвярдзе́ць; застыва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

perform [pəˈfɔ:m] v.

1. выко́нваць, рабі́ць; працава́ць;

perform an experiment право́дзіць эксперыме́нт;

perform an operation рабі́ць апера́цыю;

How is the new machine perfor ming? Як працуе новая машына?

2. theatre, mus. выко́нваць;

She performed (her part) very well. Яна сыграла (сваю ролю) вельмі добра.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

objection

[əbˈdʒekʃən]

n.

1) пярэ́чаньне n.; за́кід -у m., засьцяро́га f.

to raise an objection — вы́казаць засьцяро́гу, зрабі́ць за́кід, запярэ́чыць

2) пратэ́ст -у m.; неахво́та f.; супраціўле́ньне

strong objection to working — вялі́кая неахво́та працава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

allergic

[əˈlɜ:rdʒɪk]

adj.

1) алергі́чны

an allergic reaction — алергі́чная рэа́кцыя

to be allergic to — мець але́ргію да чаго́

2) Sl. які́ мо́цна ня лю́біць

to be allergic to work — ня любі́ць працава́ць, быць гультаём

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пача́ць

1. nfangen* vt, begnnen* vt; inleiten vt; strten vt;

пача́ць працава́ць nfangen* zu rbeiten;

пача́ць усё спача́тку lles von vorn nfangen*;

пача́ць здалёк weit usholen;

2. (пачак цыгарэт і г. д.) nbrechen* vt, nreißen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Жу́хаць1 ’рэзка кідаць’ (Юрч., Нар. вытв. сл.). Рус. перм. жу́хнуть ’моцна ўдарыць’, укр. жухну́ти ’моцна кінуць’ (Жэлях.), чэш. žuchati ’выдаваць глухі гук’, славац. žuchnút ’упасці, бухнуць’. Махэк₂ (731) тлумачыць як утварэнне з ‑s‑ дляабазначэння інтэнсіва ад гукапераймальнага žu‑ (гл. жук). Пераход ад гуку да штуршка не выключаны, хаця і не вельмі пэўны. Параўн. яшчэ жах (у знач. ’удар’), шугаць.

*Жуха́ць2, жуха́ты ’мыць, праць, церці’ (Клім.). Рус. бранск. жу́хаться ’цяжка і многа працаваць’. Відаць, адлюстроўвае корань *geu‑ са знач. ’згінаць’ (Покарны, 1, 393–398). ‑х‑ мае экспрэсіўны характар. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераго́раць ’перагараваць’ (лях., Сл. ПЗБ), ’агораць, справіцца з чым-небудзь’ (Нар. Гом.) трэба разглядаць разам з аго́раць ’што-небудзь зрабіць, набыць з цяжкасцю’, горны ’гаротны, сумны’ (БРС), якія да прасл. *gorati: серб.-харв. пре́гор ’перажыванне, гора, смутак, журба’, ’забыццё журбы’; чэш. horati ’гарэць’, ст.-польск. gorać ’палаць, палымнець’, польск. gora ’агонь на пашы, які распальваюць пастухі’, рус. гора́ть ’знішчацца агнём’. Форма *gorati — даволі старая ступень вакалізму кораня побач з *gorěti і *‑garati, параўн. літ. garúoti ’выпарвацца; моцна жадаць’ побач з літ. gorúoti ’моцна жадаць; працаваць да поту’ (Трубачоў, Эт. сл., 7, 31).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)