sweat
[swet]
1.
n.
1) пот -у m.
He was in a cold sweat from fear — Яго́ абліло́ хало́дным по́там ад стра́ху
2) ві́льгаць f. (на шы́бах, тру́бах)
2.
v.i. sweat or sweated, sweating
1) паце́ць, патне́ць, макрэ́ць, управа́ць
2) паце́ць, запацява́ць (пра шкло)
3) informal паце́ць, ця́жка працава́ць
4) хвалява́цца
to sweat over delay — нэрвава́цца з прычы́ны затры́мкі
3.
v.t.
1) упа́рваць, заганя́ць (каня́)
2) прымуша́ць ця́жка працава́ць
3) прыліто́ўваць, пая́ць (мядзя́ныя тру́бы)
•
- sweat it out
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
hire
[haɪr]
1.
v.t.
1) згаджа́ць (рабо́тніка); найма́ць (рабо́тніка, машы́ну, ко́ней)
to hire out — найма́цца
2) дава́ць у на́ймы
2.
n.
1) наёмная пла́та
2) на́йм -у m., pl. на́ймы
to work for hire — працава́ць па на́йму
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
menial
[ˈmi:niəl]
1.
adj.
1) лёкайскі
to do menial tasks — выко́нваць чо́рную пра́цу, працава́ць паслуга́чом
2) ні́зкі, про́сты (пра пахо́джаньне)
2.
n.
слуга́ -і́, лёкай -я, паслуга́ч -а́ m., той, хто выслу́жваецца ў каго́-н.; чэ́лядзь f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
nurse
[nɜ:rs]
1.
n.
1) мэдыцы́нская сястра́, мэдсястра́ f.
2) ня́нька f.
2.
v.
1) быць, працава́ць мэдсястро́й
2) дагляда́ць; лячы́ць (хво́рых і пад.)
3) ня́ньчыць (дзяце́й)
4) кармі́ць (дзіця́ грудзьмі́)
•
- nurse a plant
- nurse a fire
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Пех ’чалавек, якога трэба падштурхоўваць да працы, справы’ (Нас.). Насовіч (413) выводзіць гэтае слова з nixaifb — народная этымалогія. Параўн., аднак, славен. pęh ’стома, стомленасць’. pęhati ’слабець’, pehati se ’старацца, працаваць, клапаціцца’, pehdta, pehočci ’стомленасць’, сюды ж ц.-слав. опЬшатн ’слабець, марнець; бяднець’, рус. опешать ’збяднець’, ’моцна стаміцца і захварэць’, ’перастаць быць дзейным, актыўным; страціць сілы, энергію’, ст.-чэш. pešeti ’слабець, чэзнуць; сумаваць’, н.-луж. pešak ’стары грыб’ і інш., якія можна ўзвесці да прасл. *pešati, роднаснага літ. pežti, pežti ’мець хворы выгляд’ (Бязлай, 3, 21). Махэк₂ (446) дапускае страту звонкасці ў слав. *pezjałi > pes‑jati > *peśati.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сярто́ліцца ’быць у неспакоі, неспакойна пачувацца, сядзець’ (лаг., Гіл.), ’выконваць доўгую і цяжкую работу’ (ушац., Нар. лекс.). Словаўтваральны варыянт да сёртаць (гл.): *sьrtati > *sьrt‑olʼa > sьrt‑ol‑iti (sę), што да прасл. *sьrt‑ < і.-е. *ser‑ ’цячы, рухацца’ (Варбат, Этимология–1975, 32–34). Параўноўваюць з балг. дыял. ср̥тим ’цяжка, з намаганнем працаваць’ (Пятлёва, Этимология–1985, 18). Сюды ж, магчыма, і ўкр. се́ртувати ’цягаць сюды і туды’, якое выводзіцца з польск. certować ’цырымоніцца, браць удзел у барацьбе, змагацца’ < лац. certo ’змагаюся’ (ЕСУМ, 5, 222), што не выключае кантамінацыі згаданых дзеясловаў. Адносна экспрэсіўнага суф. ‑oli‑ гл. Борысь, Etymologie, 697.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прагу́льваць
1. (некаторы час) (éine Zéitlang) spazíeren géhen*;
2. разм (прапусціць што-н) verbúmmeln vt; versäumen vt;
3. (не працаваць) schwänzen vt, die Árbeit versäumen; разм verbúmmeln vt, búmmeln vi; blau [bláuen Móntag] máchen;
прагу́льваць заня́ткі den Únterricht schwänzen (пра вучняў)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
quality1 [ˈkwɒləti] n.
1. я́касць, гату́нак; уласці́васць;
adequate quality дабрая́каснасць;
low/high quality ні́зкая/высо́кая я́касць;
premium/prime quality вышэ́йшая я́касць
2. я́касць, уласці́васць, адзна́ка, характэ́рная асаблі́васць, прыме́та;
You need special qualities to work as a nurse. Каб працаваць медыцынскай сястрой, вам патрэбна мець пэўныя асабістыя якасці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
до́лжно безл., в знач. сказ. трэ́ба, патрэ́бна; (необходимо) неабхо́дна; (полагается) нале́жыць;
рабо́тать, как до́лжно працава́ць як след (як нале́жыць);
говори́ть то, что до́лжно гавары́ць то́е, што трэ́ба (што неабхо́дна);
так не до́лжно поступа́ть так не́льга (нямо́жна, не трэ́ба) рабі́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
накляпа́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.
1. Прыкляпаць што‑н. да чаго‑н. Накляпаць плешку на болт.
2. Кляпаннем зрабіць пэўную колькасць чаго‑н.
3. Ударамі малатка навастрыць (касу, нож і інш.). Тая [каса], што касіў Мішка залетась, была нядрэннаю. Каб яшчэ накляпаць яе.., мянташкай правесці, то працаваць можна. Кандрусевіч.
накляпа́ць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Нагаварыць на каго‑н., узвесці паклёп. Папракнуў [Самарос] сябе за тое, што праз меру накляпаў на Каршукова, расказваючы Галаю пра гаворку з ім. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)