секу́нд-маёр, ‑а, м.

Афіцэрскае званне ў рускай арміі 18 ст., якое пазней адпавядала званню капітана. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ад лац. secundus — другі і слова маёр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штык-ю́нкер, ‑а, м.

У 18 ст. — афіцэрскі чын у артылерыі, які адпавядаў прапаршчыку ў пяхоце. // Асоба, якая мела такі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Áußenseiter

m -s, -

1) спарт. аўтса́йдэр

2) неспецыялі́ст, недасве́дчаная [пабо́чная] асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

дактара́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая залічана ў дактарантуру для падрыхтоўкі дысертацыі на саісканне вучонай ступені доктара навук.

|| ж. дактара́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дактара́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ад’ю́нкт, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Аспірант вышэйшых ваенна-вучэбных устаноў.

2. У Заходняй Еўропе і дарэвалюцыйнай Расіі: малодшая навуковая пасада ў некаторых навуковых установах, а таксама асоба, якая займае гэту пасаду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апера́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Асоба, якая выконвае якія-н. вытворчыя працэсы, аперацыі (назва ўваходзіць таксама ў складаныя словы, напр. гукааператар).

2. Спецыяліст, які робіць здымкі кінакарціны; кінааператар.

|| прым. апера́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

практыка́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая праходзіць практыку (у 3 знач.), рыхтуючыся да дзейнасці ў якой-н. галіне.

|| ж. практыка́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. практыка́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

прасі́цель, -я, мн. -і, -яў, м. (уст.).

Асоба, якая звяртаецца з просьбай, з прашэннем да каго-н. ці куды-н.

Прыём прасіцеляў.

|| ж. прасі́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек.

|| прым. прасі́цельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

туз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Старшая ў кожнай масці ігральная карта вартасцю ў адно ачко.

Хадзіць з туза.

Бубновы т.

2. перан., чаго або які. Багаты чалавек, высокапастаўленая, уплывовая асоба (разм.).

Фінансавыя тузы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

фельдфе́бель, -я, мн. -і, -яў, м.

У рускай дарэвалюцыйнай і некаторых замежных арміях: званне старшага унтэр-афіцэра ў пяхоце, памочніка камандзіра роты па гаспадарцы, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдфе́бельскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)