Verbum

манага́мія, -і, ж. (спец.).

Форма шлюбу, пры якой адзін мужчына можа ўтвараць сям’ю толькі з адной жанчынай; аднашлюбнасць.

|| прым. манага́мны, -ая, -ае і манагамі́чны, -ая, -ае.

манагра́ма, -ы, мн. -ы, -ра́м, ж.

Вязь з дзвюх або некалькіх літар.

|| прым. манагра́мны, -ая, -ае.

манагра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.

Навуковы твор, што даследуе адно якое-н. пытанне, асвятляе адну тэму.

|| прым. манаграфі́чны, -ая, -ае.

маналі́т, -у, М -ліце, мн. -ы, -аў, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе (спец.).

|| прым. маналі́тны, -ая, -ае.

Маналітная калона.

маналі́тны, -ая, -ае.

1. гл. маналіт.

2. перан. Моцна згуртаваны, з’яднаны.

Маналітная армія.

|| наз. маналі́тнасць, -і, ж.

манало́г, -у, мн. -і, -аў, м.

Гаворка адной асобы, звернутая да слухачоў або да самога сябе.

Сцэнічны м.

М.

Гамлета.

|| прым. маналагі́чны, -ая, -ае.

манапалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

Устанавіць (устанаўліваць) манаполію на што-н.

М. знешні гандаль.

|| наз. манапаліза́цыя, -і, ж.

манапалі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек, прадпрыемства, што карыстаюцца манаполіяй у якой-н. галіне.

2. Прадстаўнік манапалістычнага капіталу.

|| прым. манапалі́сцкі, -ая, -ае.

манапла́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самалёт, які мае адну пару крылаў, размешчаных у адной плоскасці.

манапо́лія, -і, мн. -і, -лій, ж.

1. Выключнае права на вытворчасць або продаж чаго-н., а таксама выключнае права карыстання чым-н.

Дзяржаўная м.

2. Буйное капіталістычнае аб’яднанне, якое ўзнікла на падставе канцэнтрацыі вытворчасці і капіталу з мэтай панавання ў пэўнай галіне гаспадаркі і атрымання найбольшага прыбытку.

|| прым. манапалісты́чны, -ая, -ае і манапо́льны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Манапалістычны капітал.

Манапольнае права.