Verbum

дактылало́гія, -і, ж. (спец.).

Своеасаблівая форма маўлення глуханямых: узнаўленне пры дапамозе пальцаў рук арфаграфічнай формы слова; ручная азбука.

|| прым. дактылалагі́чны, -ая, -ае.

да́ктыль, -я, м. (спец.).

Трохскладовая вершаваная стапа з націскам на першым складзе ў сілаба-танічным вершаскладанні.

|| прым. дактылі́чны, -ая, -ае.

Дактылічная страфа.

двухчле́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Алгебраічны выраз, які ўяўляе сабой суму або рознасць двух адначленаў; біном.

|| прым. двухчле́нны, -ая, -ае.

дыстрафі́я, -і, ж. (спец.).

Расстройства жыўлення тканак, органаў або цэлага арганізма, абумоўленае парушэннем абмену рэчываў.

Д. сардэчнай мышцы.

|| прым. дыстрафі́чны, -ая, -ае.

дэтана́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Прыстасаванне з выбуховым рэчывам, якое выклікае дэтанацыю асноўнага зарада.

Капсуль-д.

|| прым. дэтана́тарны, -ая, -ае.

дэфіні́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

Дакладнае лагічнае азначэнне таго ці іншага паняцця, якое ўключае найбольш істотныя яго прыкметы.

Слоўнікавая д.

буці́ць, бучу́, бу́ціш, бу́ціць; незак., што і без дап. (спец.).

Рабіць бутавую кладку, выкладваць бутам.

Б. катлаван.

|| зак. забуці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць.

візуа́льны, -ая, -ае (спец.).

Які адносіцца да непасрэднага зрокавага ўспрымання або назірання з дапамогай аптычных прылад.

Візуальныя назіранні.

|| наз. візуа́льнасць, -і, ж.

ву́праж, -ы, ж.

1. Рыштунак для запрэжкі (у 1 знач.).

Конская в.

2. Счэпнае прыстасаванне ў вагонах (спец.).

|| прым. ву́пражны, -ая, -ае.

ву́сны², -ая, -ае.

Які вымаўляецца, не пісьмовы.

Вусная заява.

Вусная мова.

Вусная народная творчасць.

|| наз. ву́снасць, -і, ж. (спец.).

В. судовага разбору.