самоотве́рженный самаадда́ны, самаахвя́рны;

самоотве́рженная рабо́та самаадда́ная (самаахвя́рная) пра́ца;

самоотве́рженный челове́к самаадда́ны (самаахвя́рны) чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

све́тский в разн. знач. све́цкі;

све́тский челове́к све́цкі чалаве́к;

све́тская литерату́ра све́цкая літарату́ра;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

не́рвный в разн. знач. нерво́вы;

не́рвная кле́тка нерво́вая кле́тка;

не́рвный челове́к нерво́вы чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

це́пкий прям., перен. учэ́пісты;

це́пкие па́льцы учэ́пістыя па́льцы;

це́пкий челове́к перен. учэ́пісты чалаве́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

talent [ˈtælənt] n.

1. (for) та́лент;

a man of great talent выклю́чна таленаві́ты чалаве́к;

a person of no talent бе́здар, бязда́рны чалаве́к

2. таленаві́тая асо́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сухар назоўнік | мужчынскі род

  1. Высушаны кавалак хлеба, булкі, а таксама гатунак сухога печыва.

    • Пачак сухароў.
    • Малочныя сухары.

  2. пераноснае значэнне: Сухі (у 8 знач.), нячулы чалавек (размоўнае).

    • Не чалавек, а с.

|| прыметнік: сухарны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

абамле́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў прытомнасць. А. чалавек.

2. Анямелы, здранцвелы. А. ад спалоху. Абамлелыя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

адпускні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Чалавек, які знаходзіцца ў водпуску.

|| ж. адпускні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

антрапо́нім, -а, мн. -ы, -аў, м.

Любое ўласнае імя, якое можа мець чалавек.

|| прым. антрапанімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

безгусто́ўны, -ая, -ае.

Які не мае мастацкага або наогул добрага густу. Б. чалавек.

|| наз. безгусто́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)