пе́сня, -і, мн. -і, -сень, ж.
1. Вершаваны і музычны твор для выканання голасам.
Харавая п.
Жніўныя песні.
Беларускія народныя песні.
2. Пра спевы птушак.
Салаўіныя песні.
◊
Доўгая песня (разм.) — тое, што патрабуе працяглага часу, што не скора можа быць зроблена, расказана і пад.
Старая песня (разм.) — што-н. даўно вядомае.
Песня спета чыя (разм.) — канец чыйго-н. жыцця, шчасця, поспехаў і пад.
|| памянш. пе́сенька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.
|| прым. пе́сенны, -ая, -ае (да 1 знач.).
П. матыў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амафо́нія
(гр. homophonia)
шматгалосы музычны твор, у якім асноўную мелодыю выконвае толькі адзін голас, а астатнія гучаць як акампанемент.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аэрафо́н
(ад аэра- + -фон)
духавы музычны інструмент, у якім крыніцай гуку з’яўляецца дрыжанне слупка паветра (напр. арган, кларнет, флейта).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ге́кельфан
[ад ням. W. Heckel = прозвішча ням. музычнага майстра (1836—1909) + гр. phone = гук]
духавы музычны інструмент, барытонавы габой.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
квартэ́т
(іт. quartetto)
1) музычны твор для чатырох інструментаў або галасоў;
2) ансамбль з чатырох выканаўцаў (музыкантаў або спевакоў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
квінтэ́т
(іт. quintetto)
1) музычны твор для пяці інструментаў або галасоў;
2) ансамбль з пяці выканаўцаў (музыкантаў або спевакоў).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ла́рга
(іт. largo = павольны, шырокі)
1) муз. самы павольны тэмп;
2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мандо́ла
(іт. mandola)
1) струнны шчыпковы музычны інструмент тыпу лютні (меншы па памерах);
2) тэнаровая разнавіднасць т.зв. неапалітанскай мандаліны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сурма́2
(тур. suma, ад перс. sūmū)
старажытны беларускі і ўкраінскі духавы музычны інструмент у выглядзе доўгай драўлянай трубы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фісгармо́нія
(ням. Fisharmonium, ад гр. physa = мех + harmonia = гармонія)
язычковы клавішны духавы музычны інструмент, які гучыць падобна да аргана.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)