Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
expressive[ɪkˈspresɪv]adj.
1. выра́зны; выра́злівы; экспрэсі́ўны;
an expressive face выра́злівы твар
2. выяўле́нчы;
expressive means of the language выяўле́нчыя сро́дкі мо́вы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
linguist[ˈlɪŋgwɪst]n.
1. чалаве́к, які́ валодае і́ншымі мо́вамі;
He is a good linguist. Яму лёгка даюцца іншыя мовы.
2. лінгві́ст, мовазна́ўца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ЛА́ПАЎ Барыс Сцяпанавіч
(28.9.1925, Мінск — 13.8.1967),
бел. мовазнавец. Канд.філал.н. (1955). Скончыў БДУ (1951). Працаваў у Друку, з 1955 у Ін-це мовазнаўства АН Беларусі, з 1964 у Мінскім пед. ін-це. Даследаваў праблемы бел. сінтаксісу, стылістыкі і ўзаемадзеянне бел.мовы з інш. мовамі. Выступаў у друку з рэцэнзіямі на працы па бел. мовазнаўстве і творы бел.маст. л-ры. Сааўтар «Нарысаў па гісторыі беларускай мовы» (1957), «Курса сучаснай беларускай літаратурнай мовы. Сінтаксіс» (1959), «Граматыкі беларускай мовы» (т. 1—2, 1962—66).
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
declinable
[dɪˈklaɪnəbəl]
adj.
1) Gram. скланя́льны
declinable parts of speech — скланя́льныя часьці́ны мо́вы
2) ад яко́га мо́жна адмо́віцца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
тлума́ч, ‑а, м.
1.Гіст. Асоба, якая выкарыстоўвалася для вуснага перакладу з замежнай мовы ў час размовы. // Службовая асоба, якая выконвала абавязкі перакладчыка ў час афіцыйных перагавораў.
2.Разм. Тое, што і тлумачальнік. Сымоніха з Лявоніхай .. пачынаюць гутарку. Мова іх на першы погляд здаецца самай простай .. Каб зразумець глыбокі сэнс гэтай мовы, патрэбен добры тлумач — іначай чалавек не пачуе праўдзівага смаку.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індэксі́раванне, ‑я, н.
1.Спец. Выражэнне зместу тэксту якога‑н. дакумента ў тэрмінах мовы інфармацыйна-пошукавай сістэмы.
2. Прыстаўленне індэксаў на чым‑н. Індэксіраванне пісьмаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аглюцінаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да аглюцінацыі (у 1 знач.). Аглюцінатыўная здольнасць крывяной сывараткі.
2. Які характарызуецца аглюцінацыяй (у 2 знач.). Аглюцінатыўныя мовы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́данне, ‑я, н.
1. Знаёмства з чым‑н., валоданне чым‑н. Веданне жыцця. Веданне замежнай мовы.
2.Кніжн. Падпарадкаванне; распараджэнне. Інстытут знаходзіцца ў веданні міністэрства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
русіфіка́цыя, ‑і, ж.
У царскай Расіі — насільнае распаўсюджанне рускай мовы і культуры сярод нацыянальных меншасцей. Царскае самадзяржаўе вякамі праводзіла палітыку гвалтоўнай русіфікацыі ўскраінных народнасцей.«Весці».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)