помнік прыроды рэсп. значэння у Беларусі (з 1988), за 5 км на ПдЗ ад в. Глыбачка Ушацкага р-на Віцебскай вобл. 3 валуны шаравата-ружовага парфірападобнага граніту. Найбуйнейшы каменьдаўж. 4 м, шыр. 2,6 м, выш. над паверхняй зямлі 1,8 м, у абводзе 12 м. Другі валун ляжыць за 30 м на Пн (даўж. 2,3 м, шыр. 2,3 м, выш. над паверхняй зямлі 0,7 м). Трэці камень знаходзіцца за 1 км на ПдЗ ад вёскі, формаю нагадвае вял. прас (даўж. 3,3 м, шыр. 1,4 м, выш. 1,6 м). Глыбачанскія валуны прынесены ледавіком каля 18 — 20 тыс. гадоў назад з раёна г. Выбарг.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
апа́л
(лац. opalus < гр. opallios, ад санскр. upala = каштоўны камень)
мінерал класа сілікатаў пераважна белага або шэрага колеру-
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
петра-
(гр. petro = камень)
першая састаўная частка складаных слоў, што абазначае «які адносіцца да каменя, да горных парод».
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
петру́ргія
(ад гр. petra = камень + ergon = работа)
вытворчасць шклокрышталічных матэрыялаў і вырабаў з расплаваў горных парод метадам ліцця.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
сі́ні, ‑яя, ‑яе.
Які мае афарбоўку аднаго з асноўных колераў спектра — сярэдняга даміж блакітным і фіялетавым. Сіняе неба ўсе сонцам заліта.Колас.Сіні змрок пасоўваўся з паплавоў.Чорны.Сіняя маланка ўзрэзала дажджавую муць.Самуйлёнак.Паплылі Дняпровы хвалі Ажно ў сіне мора.Купала.Сінія вочкі на месяц глядзяць.Грамыка.// Які мае адценне гэтага колеру (пра твар і скуру чалавека). Хлопчык ляжаў на ложку без усялякіх адзнак жыцця. Тварык яго быў сіні, жаўтлявы.Шамякін.Губы ў нас былі сінія, а зубы дробненька ляскалі — гэта ад вады і холаду.Адамчык.
•••
Сіні каменьгл.камень.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
landmark
[ˈlændmɑ:rk]
n.
1) ме́жавы ка́мень, вяха́f
2) арыенці́р -а m.
3) Figur. ве́хі pl., ва́жны эта́п
4) по́мнік архітэкту́ры
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
aquamarine
[,ɑ:kwəməˈri:n]1.
n.
1) аквамары́н -у m. (ка́мень сінява́та-зялёнага ко́леру)
2) сінява́та-зялёны ко́лер
2.
adj.
сінява́та-зялёны, аквамары́навы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Зы́знуць ’ударыць’, ’апухаць’ (Шат.). Укр.дзи́знути ’хутка пранесціся, праляцець (пра камень)’. Параўн. азызнуць ’азябнуць’, азызаць ’апухаць’ (гл.). Параўн. славац.zízať ’паглядваць’, славен.zízati ’ссаць, асабліва грудзі’. Можа, ’ударыць так, што зрабіць касавокім’, ’апухнуць так, што зрабіцца касавокім’. Гл. зызы. Няясна.