Verbum

анама́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж. (спец.).

1. Сукупнасць уласных імён мовы.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае ўласныя імёны.

|| прым. анамасты́чны, -ая, -ае.

апафео́з, -у, м.

1. Праслаўленне, узвелічэнне каго-, чаго-н. (кніжн.).

2. Урачыстая, заключная масавая сцэна некаторых тэатральных спектакляў (спец.).

|| прым. апафео́зны, -ая, -ае.

аблясі́ць, 1 ас. не ўжыв., -ле́сіш, -ле́сіць; -ле́сены; зак., што (спец.).

Засадзіць лесам якую-н. плошчу, мясцовасць.

А. стэпы.

|| наз. аблясе́нне, -я, н.

або́рка³, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж. (спец.).

Размяшчэнне ўкарочаных радкоў тэксту вакол нешырокага малюнка, табліцы і пад.

Тэкст у аборку.

абразкі́, -о́ў, адз. -зо́к, -зка́, м. (спец.).

Жанр лірычных мініяцюр у беларускай прозе, у якіх адлюстроўваецца ўнутраны свет чалавека.

|| прым. абразко́вы, -ая, -ае.

абці́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (разм.).

1. гл. абцерці.

2. Тое, чым абціраюць што-н.

|| прым. абці́рачны, -ая, -ае (спец.).

А. матэрыял.

абястлу́сціць, -лу́шчу, -лу́сціш, -лу́сціць; -лу́шчаны; зак., што (спец.).

Выдаліць тлушч, тлушчавыя рэчывы.

А. гліну.

|| незак. абястлу́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абястлу́шчванне, -я, н.

ада́жыа (спец.).

1. прысл. Павольна, працяжна (аб тэмпе выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў павольным тэмпе.

адда́ча, -ы, ж.

1. гл. аддаць.

2. Тое, што і каэфіцыент карыснага дзеяння (спец.).

3. перан. Карысны вынік работы.

Працаваць з поўнай аддачай.

абавяза́цельства, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Грашовы пазыковы дакумент (спец.).

2. Афіцыйна дадзенае абяцанне або дамова, якія патрабуюць абавязковага выканання.

Дагаворныя абавязацельствы.