уцяка́ч, уцекача, м.

1. Той, хто ўцякае або ўцёк адкуль‑н. У [партызанскія].. рады ўліваліся ўсё новыя і новыя людзі — калгаснікі, абкружэнцы, уцекачы з нямецкага палону. М. Ткачоў.

2. Разм. Тое, што і бежанец.

•••

Даць (задаць) уцекача — тое, што і даць (задаць) дзёру (гл. даць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wciąż

заўсёды, стала, пастаянна, увесь час;

wciąż to samo — увесь час адно і тое ж;

wciąż gada i gada — усё гаворыць і гаворыць;

wciąż się spóźnia — ён увесь час (заўсёды) спазняецца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pomimo

нягледзячы; не зважаючы; pomimo wszystko — нягледзячы (не зважаючы) ні на што;

pomimo wichury ruszyli w drogę — нягледзячы на непагадзь, яны рушылі ў дарогу;

pomimo to, że ... — нягледзячы на тое, што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

зацямне́цца, ‑еецца; зак.

Разм. Тое, што і зацямнець. Удалечыні, дзе ляжала ціхае поле, зацямнелася вялікая вёска. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згалада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Тое, што і згаладацца. Ганька за дарогу змарылася, змерзла, згаладала. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́тасцівіцца, ‑ціўлюся, ‑цівішся, ‑цівіцца; зак.

Разм. Тое, што і злітавацца. [Палонны] пачаў прасіцца, каб над ім злітасцівіліся. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зме́рзнуцца і змёрзнуцца, ‑нецца; пр. змерзнуўся і змёрзнуўся, змерзнулася і змёрзнулася; зак.

Тое, што і змерзціся, змёрзціся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зрадзі́ць, зродзіць; зак.

Абл. Тое, што і урадзіць. Гаварылі пра гуркі, што зрадзілі ў гэтым годзе. Дамашэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіпяці́цца ​1, ‑пяціцца; зак.

Тое, што і закіпець ​1.

закіпяці́цца ​2, ‑пячуся, ‑пяцішся, ‑пяціцца; зак.

Пачаць кіпяціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запальні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і запальнічка. Захінаючы ад ветру трафейную запальніцу, старшына згорбіўся, каб прыкурыць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)